Ey Ýnsanlýk Sevgi Dolu Yüreðinle Durma Gel...

Antikalaþmýþ, eskimesiyle hala bir deðeri olmayan pahalýlýk karaborsacýlýk, kendi içindeki insana deðer vermeyen sistemiyle, toplumsal koþullarda birlikteliði rencide eden birçok güçlükleriyle baskýsý altýnda olmamýz, bunu aþamayacaðýmýz anlamýna hiç gelmez. Toplumun bazý kesimleri, bu pahalýlýðý ortaya çýkaran karaborsacýlarýn varlýðýndan habersizmiþ gibi suçu baþkalarýna atarak, bu karaborsacýlarý sütten çýkmýþ ak kaþýk gibi görmesi hiçbir þeyi deðiþtiremez iken, bizler insana deðer veren yönümüzle bu anlayýþla yola çýkanlar olarak, ideal olan insanlýðýmýzla devlet ve millet olarak boyun eðmeyeceðimiz az sonra göstereceðimizden emin olsunlar. Bizdeki insani duygularýmýz ender rastlanan bir güzellikle, imandan aldýðýmýz merhametle gülümseyerek insana yaklaþýrken maalesef bazý aç gözlerin, hiç olmayan insani duygularýyla yaþamasý, toplumsal gerçeðin tabanýna uygun olmasýný istemelerine raðmen, doðru olmasý gereken hayatýn önüne set çekerek, kendileri gibi karanlýklarýný yaþatmaya çalýþmalarýna izin vermeyeceðiz.

Ey insanlýk, hangi günün sabahý, ya da öðlen vaktinde gittin?

Bizi tek baþýna yalnýz, vicdansýzlýða sarýlmayý býrakarak gittin

Biliyordun böyle olacaðýný, kalbini kimler parçaladý söylemedin

Þimdi herkes duyarsýzlýðýyla uyuyor, uyandýrmak için geri gel

Gönülde akan ýrmaklar çeþmeler kurudu, gidiþinle haydi durma gel

Bekleriz gölgen yansýsa bile yeter bize, dopdolu yüreðinle durma gel

Ýnsan kendi içinde gönülde hissettikleriyle, o hissettiði duygularýn güzelliðiyle bütünleþmesinin sonucunda, insaný mutlu eden adýmlarýn atýlmasýna sebebiyet verir. Ýnsaný mutlu etmenin çabasýyla insan olma özelliðine kavuþan insan, böylesine güzel estetik duygularýný yitirmiþ ya da þeytana satmýþ olanlarýn içinde yaþayarak, mücadele etmemizde bir imtihanýn neticesinde karþýmýza çýkmýþ olabilir. Ýþte insanlar arasýndaki yaþama geçinme ihtiyaçlarýný karþýlamada uyumu bozan uyumsuzlarýn, zaten günlük ayrýþýmlarýmýzdan ayrý bir dünyada yaþayarak bize kalkýþmayla kalkýþanlarýn on beþ Temmuzda dersini verdik, gerekirse bir daha veririz bu böyle biline vesselam.

Mehmet Aluç