Radarýna takýlýyým hayatýn bazen çizikler attýðým yorgun sayfalarýn karalandýðým kadar karaladýklarým benden birer parça.

Melankoli ve de neþe.

Ýçimde ukde kalmayan nice hece çünkü seviyorum hecelerle oynamayý ve heceliyorum hayatý: doðruyum ve dürüst ve sadýk Rabbine.

Saðdýcýmsa genelde hüzün.

Bakiyemde saklý o bütün kýsaca…

Bütçe açýðýmdýr benim duygularým bütçe fazlamsa umudum ah, bitimsiz umudum.

Burnu Kaf daðýnda kimse yakýnlaþtýðým yerin dibine batýrýldýðým ya da görünürde saygýnlýðým had safhada sevildiðime de þüphem yok iken.

Ne bu gün ne de sadece dün ve unutsam mazimi tarih tekerrürden ibaret ve þahýslar deðiþse de kurallar ve sayýp dökülenler ayný bir o kadar ortada.

Kalbimle istiþare ettiklerim kalemse kayýtta.

Zapt edemediðim duygularým bazen beni yere serip de üzerimden geçen nicesi.

Sanmayýn ki hayatým güllük gülistanlýk.

Sanmayýn ki çamurda debeleniyorum sadece firaký sevincin.

Meyledip de mutluluða azýcýk da yüzüm güldü mü eyvahlar olsun.

Sözcükler ne sanrýlý ne sancýlý ve sorumluluklarým en baþta kendime duyduðum saygý akabinde hayata ve insanlara saygýyla sevgiyle yaklaþýp da ters köþe olduðum.

Mizacýmsa tanýdýk.

Mihrabým yerli yerinde.

Meylettiðim illa ki güzellik ve umut ve sevgiye dair ve bir sevgi bildirgesinden de öte kalemimle þerh düþtüðüm.

Kolayca sevebildiðim.

Kolayca nefret edilebildiðim ama sebepsiz ve asla da sonu gelmeyen yine de pek bir eminim duygularýmýn karþýlýklý olduðuna.

Eh, insanýz: çið süt emmiþ ve ben sütü kaynattýðýmdan mý nedir aralýksýz sevip doðrulardan da taviz vermezken.

En çok yanýldýðým nokta ise Allah’ýn bildiðini kuldan da saklamadýðým ve iþte bunun ters teptiði çünkü net olarak bir þeyler sunamadýðýmdan mý nedir asla kabul görmez söylediklerim ve insanlar bin bir dereden su getirirler ve üstelerim ve iþte tuþ olduðumun da resmidir içine girdiðim darboðaz.

Kolayýn ne olduðu tartýþýlýr.

Ama gerçek hep vardýr var da olacaktýr tek bilen Allah olsa da ve iþte gücümü aldýðým.

Bunca cümleyi kurmak inanýn ki zor deðil.

Bir de hangi þartlarda yazdýðýmý söylesem mi?

Asla.

Bu yüzden yalýn ve netim ve duygularýmý masaya yatýrýp kâðýda da bir bir diziyorum.

Mevsimlerden ne olursa olsun.

Ne zamanki mutlu hissedeyim kendimi bir de yansýttým mý arkasý gelmiyor iþte mutluluðumun ve artýk biliyorum ki mutluluk bana yaramýyor.

Yine de kendimce mutluyum bunu izah edecek de deðilim bu saatten sonra ve gerçekten de ne yaþadýðýmý ben biliyorum.

Hayata yeteri kadar mola verdiðim için artýk duraklama devri yaþamak istemiyorum duraklatan kimse ben asla içimi bozmadan karþýmdakine de sonuna kadar güvenirken…

Defalarca yanýlsam da ve de.

En azýndan yanýltmadýðým için insanlarý huzurlu ve rahatým.

Mutluluksa getirisi hayal kýrýklýðý olan ve ben tüm yazdýklarýmý hayal kýrýklýklarýndan inþa ederken ve kýrgýn kalbim de hala bozulmamýþken ve her kim kalbini bozmuþ olsa da benim tek sorumlu olduðum Makam var elbet içimi bozmadan yazmam ve yaþamam kadar beni huzura taþýyan baþka bir þey de yokken…

Cümleler akarken yüreðimden ve arka fondaki müziði ve resmi sizler duymaz ve de görmezken elbet içtenliðimle eþleþen iç sesime tek þahit de Yaratan iken…