sen ayaz nefesinle dokunan

hassas arzu ve yýldýz tozlarý

ve gece düþtüðünde 

efkar kalýr hayatýmýza 

ve sen yalnýzlýðým 

kuþkusuz kendini örüyorsun 

gözlerimin buðusuna duvar gibi

ve ayet ayet yaþýyoruz 

ve yaþýyoruz darmadýðýn aylarda

baharýna sövdüðüm sevgili

ezeli iblisimsin çarmýhta gerili iken

ve asla sahip olamadýðýn ruhuma

ve bize sahip olamayan tanrýlar

þimdi bizi lanetiyle sýnadý

pastoral bir ilkbaharda

aniden çöken sis günümüzün

sözü olur ve hafifçe dokunduðum vücudunu aydýnlatýrken

mazi gibi þarkýnýn hafýzasýnda 

bana sunduðun ve aldýðýn ruhun

yanýyor ihanetin farklý bir türü gibi

sana asla yalan söylemeyeceðim 

ben sadece kendime yalan söylüyorum

böylece kalbime ihanet ediyorum..

...yalanlarýný örterek 

gözlerine sövdüðüm kadýn…