Yiðitlerimiz kaleyi almýþ, Murat ve birkaç Alpi ile çarýn odasýnýn kapýsýna iki tekme vurarak açmýþtý. Çar, karþýsýnda daðlar gibi yiðitleri görünce korku içinde.

-Ýmkânsýz! Bu olamaz sizler buraya kadar nasýl gelebilirsiniz?

Murat kükreyerek.

-Ýmkânsýz dediðin þeyleri yaratan Rabbimi Allah’ýn yaratmasýyla “ol” diyerek oldurtmasýyla ey zalim kefere.

-Ne yani bu kadar basit ve kolay mý?

-Evet.

Çar þaþkýndý.

-Öyle ise bana o dediðiniz, Rabbinizi anlatýn ben dinleyeyim.

Murat ve Alpler þaþkýndý, birbirlerine baktýlar. Çar.

-Bu, bu kadar basit olamaz! Ýçinde anlamadýðým manalar var, bana anlatýn ne olur duymak inanmak istiyorum. Yýllardýr, içimdeki boþluðu zulümle doldurdum, þu anda sözleriniz karþýsýnda yýkýldým parçalandým ne olur bana o güzel Rabbinizi anlatýn.

Birbirlerine baktýlar. Çar yalan söylemiyordu gözlerinde yaþlar akýyordu. Ölümden kurtulmak içinde söylemiyordu. Birbirlerine gülümsediler. Murat’ýn iþaretiyle yerde iki büklüm diz çökmüþ aðlayan Çarýn kollarýna girerek kaldýrmasýn iþaret edince, çarý yerden kaldýrarak tahtýna oturttular. Çarýn gözlerinde hayal kýrýklýðý vardý, gerçekten piþmandý. Ýmkânsýzý imkân eden, “ol” deyince yaratan Rabbim Allah sözü kalbinden vurmuþ sarsýlmýþtý bu eþsiz güç kudret sahibi Allah ismini duyunca. Hep birlikte kelimeyi þehadeti getirerek çarýn Müslüman olmasýný birbirlerine sarýlarak kutladýlar.

Mehmet Aluç