Derim ki nagihandýr, yaþadýðýmýz hayat,

Keder doluyken yürek, kimler sürdü saltanat.

Aynalarda yansýyor, ruhumun insicamý,

Gölgeler kovalýyor,  hayattan  intikamý.

Cümlelerin içinden, çýkarýn acýlarý,

Çýkarýn urun urun, en bitmez sancýlarý.

Ýçimde  ki   kederi,   saðýn kara   bulutlar,

Yüreðime  rahmetle, yaðýn  kara bulutlar.

Doðrularý yazmaya, parmaklar  çürümekte,

Ömür  baki kalýr mý,  son  ana   yürümekte.

Biz doðruda olalým, uðramasýn yalanlar,

Bizleri  güzel ansýn, ardýmýzda  kalanlar.

Ben hiçlik makamýnýn, gönüllü neferiyim,

Varlýkta  baki   adým,   yoklukta  seferiyim.

Âdeminin derdidir, hiçliðe maya çalmak,

Tüm insanlýk el ele, beraber huzur bulmak.

Adem Efiloðlu