Ben Aþkla Yazdým Umarým Bir Þeyleri Hissettirmiþtirim?

"Edebiyatla hemhal iken bakýyorum da dünüme. Sunulan ve talep edilen iyi de ben bir þey talep etmedim evrenden sadece katýksýz ve safça sevdim. Bir arkadaþsa edindiðim ilk aþkým babaannem. Okula baþlayýp da kitaplardan taþtýðým alfabe iken en yakýn dostum olacaðýndan bihaber önceleri, sýnýf öðretmenim ilk âþýk olduðum yabancý. Yolumun kesiþtiði kim ya da ne olabilirdi ki bu saatten sonra? Ama öylesine sancýlanmýþtým ki ve bilip bilmeden d/okundum sadece d/okundum ne amaçla d/okunacaðýmý bilmeden. Ýþte þüheda olan eski düþlerim ve þimdi bebeðimi kollarýma almýþtým artýk bir kalem idi yeni düþüm. Düþünmeden severken düþünmeden yazmaya baþladým. Yýldýz Gülüm”

Hayatýn yoluna çýkarken hep koþacaðýmý kýsa sürede arayacaðýmý bularak çýktým oysa daha ilk adýmý atmadan düþtüm! Düþtüm kalktým tekrar düþtüm anladým ki sonunda hayat düþmek ve kalkmak herhalde! Çoðu zamanda yola kýzdým küstüm, oysa yolun bir suçu hiç yokken! Yolun boynu hak nezdinde kýldan inceydi yoldu ve gereði olaný yaparken ben farkýna varamamýþtým! Yolla hemhal olmak yerine ondan suçu bulmakla kendimden kaçmýþtým. Okumayý seviyordum âþýktým deliler gibi, okumamý çekemeyenler anlamayanlara kýzgýndým, kaçýyordum okumaya yaklaþmak için.

Okumam da ki açlýk ne ki! Her gün her an saniye okumak okumak istiyordum.

Aç kalsam da bir ömür ve susuz kalsam da okumak dan mahrum kalmak istemiyordum… Çalýþmaya baþladým on iki yaþýmdan, kazandýkça aldým yine kendi kazancýmla aldýðým içinde kýzdýlar anlamadýlar. Gizli gizli köþelerde bahçelerde okudum, ben okudukça dünyalarý kazandým onlar okuma derken kaybettiler beni kaybettiler…

Sözcüklere kitaplara gönlümü serdim içinde uykulara düþlere yattým hep gülümsedim bazense gamdan aðladým yanlarýna vardým sarýldým, okuma diyenleri terk ettim döndüm sýrtýmý yine kitaplara dünyam olan sözcüklere sýðýndým bir ömür ve hakkýyla okudum okudum okudum doyasýya hakkýyla yaþadým hakkýyla da sevdim insanlýðý bu ne muhteþem bir aþk ki hala yaþýyorum okurken ve yazarken bu Rabbimden bitmez bir hazine. Rabbime bu konuda þükretmekten acizim biliyorum, Rabbimi her þeyden çok seviyorum beni sevdiði bu muhteþem duygu his dünyasýnda aþkla tanýþtýrtarak okumamý sonrasýnda yazmamý nasip ettiði için. Bu satýrlarla hecelerle anlatýlmaz yaþamakla anlaþýlýr yazan kardeþlerim iyi bilir. Yýldýz Gülüm kardeþim bunu iyi bilir bu konuda üstadýmdýr, bir dehadýr kadir kýymeti bilinmeyen eserleri cilt cilt basýlmayan okutulmayan, iç dünyada gezinme ustasý maharetiyle okutan ve yazandýr bir hazinedir cevherdir kardeþim.

Düþü sevmeden düþe yatmadan düþ görülmez, yolunda ayaklarýna çelme takan çok olursa düþerken kalkmayý insan öðrenemez, bunu yine Yýldýz kardeþim çok iyi bilir, oda okurken bizim gibi tek baþýna okurken insanlardan yetim kalmýþ, lakin Rabbim okumak için binlerce sebep yaratmýþ ona ve bize. Çocukça bir sevgiyle okuduk küstük sevdiklerimize, okurken küs kalýnmaz diyen satýrlarý okuduk herkese gülümsedik doyasýya. Onlar bizim gibi gerçekten okumayý yani bu kadar çýlgýnca tutkuyla sevmedi, sevmelerine engel olan neydi anlayamadýk!

Arsýzca okumayý severken, arsýz olmadým geceleri sokaklarda kaldým yattým.

Okuma arsýzý bir cümle iken okumaktan vaz geçer miyim? Rabbimeydi gönlümdeki bu hüznümle niyazým hiç kesilmedi eksilmedi hep kabul gördü bu niyazým þükür Rabbime?

Çocuktum iþte o zamanlar onlar uzaklaþtýrdýkça okumaktan ben hem yaramaz hem kendine zarar veren bir çocuk damak tadýna acý sürenler beni eve almamakla terbiye etmeye çalýþýrken asi olan asla ikna edilemeyen bir okuma sevdalýsý sokak çocuðu oldum, vazgeçemedim, nurlar içinde Kemalettin Kuðcu’dan, Tarkan’ýn yazarý Sezgin Burak’tan, Çizgi Romanlardan dergilerden kopamýyordum ve kopmadým da þükür… Sancý doluydu yalnýzlýk dolu deðildi kitaplarým vardý.

Düþler içindeyken azizim düþünemediðin kadar düþtüm elimden kitaplarým tuttu býrakmadýlar halada Rabbim yardýmýyla yanýmdalar ve bana sýmsýký sarýlarak beni tutuyorlar. Yanýmda bulunanlara iki satýr okutamazken anýnda sýkýntý içinde sanki alevle kazanda kaynayan suyun içine düþmüþler gibi kaçmalarýný anlayamýyorum! Okumak için aþk lazým nasip kýsmet lazým azizim.

En dibe düþsem de en yükseðe çýktým, düþüp çýktýkça anladým.

Sonra savrulduðum en tepeye çiçeklerden bir bahçe yaptým, satýrlarý heceleri diktim, inanýrmýþsýn ne okuyan nede bakan oldu, deli dediler kaçýk dediler onlar bana güldüler alay ettiler ben onlarýn okuyamadýklarýna üzüldüm!

Þimdi bakýyorum da dünüme bugünüme þükürler ediyorum ve hala okuyor ve yanýnda birde yazýyorum bu inanýlmaz bir coþku ve sevinç! Ben ise sadece katýksýz ve safça okudum gülümsedim sadece sevdim. Ýlk arkadaþým kitaptý sonra Rabbim arkadaþým dostum oldu…

Okula baþlamadan, bir ilkokul dergisinin arka sayfasýnda bir hikâyenin, büyüyen sýrýklý fasulyenin görseline bakarak düþlere dalarken baþladý okuma arzum, daha sonra okula baþlayarak, dostum olacaðýndan inanýn hiç haberim yoktu. Daha sonrasýnda þiirlerle tanýþtým ilk aþkýmdan sonra sonrasýnda arabesk Orhan baba Ferdi, Müslüm baba, kardeþim matbaa olsa basarken kitaplarý motoru yanar inanýn o derce de bir aþk var. Kuþlar uçuyormuþ sen gel de yüreðim nasýl bir anda kelebekler gibi saniyede âlemi dolaþtýðýný bir gör de sonra kuþlar uçuyor mu sadece kanat mý çýrparak yerinde sayýyormuþ bir gör! Biraz uzun oldu kalanýnda bir daha ki sefere anlatayým, ben aþkla yazdým umarým bir þeyleri hissettirmiþtirim vesselam, selamlarýmla.

Mehmet Aluç