Başını kaldır yerden, utanmak kârın değil,
Bunu oyun sananın,
yüzüne tüküreyim.
Tecavüz ne icabet, dün değil yarın değil,
Böylesi bir küfranın, yüzüne tüküreyim.
Nefsine esir kalmış, ortalık kuduz köpek,
Eğer adın kadınsa, ölene dek çile çek,
Gözlerini yummalı, saygı duyan her erkek,
Ol nefsine kananın, yüzüne tüküreyim.
Sin-kaflı sözlerimden, utanır ar ederim,
Susarsam ben de eğer, böyle zarar ederim,
Onurum gururumdur, onunla kâr ederim,
Günah ile yunanın, yüzüne tüküreyim.
Şeytanın çocuğudur, kim
ardında durursa,
Kendini hami görüp, bel altından vurursa,
Tecavüzü örterek, peşinde yer korursa,
Küfür ile yananın, yüzüne tüküreyim.
Ne fark eder düşünce, ne yana çalar bilmem,
Haksızlık karşısında, eğilmedim eğilmem,
Tarafımı bildirdim, zan altında ezilmem,
Ferasetten dönenin, yüzüne tüküreyim.
Sen ki bize emanet, edilen bir nazende,
Yan gözle bile bakmak, yoktur bizdeki dinde,
Hele de iftirayla, onu sindirdiğinde,
Ve masum görünenin, yüzüne tüküreyim.
Edebimden küfretmem, böyle hayasızlara,
Ne denir daha bilmem, şirret pervasızlara,
Tepkimi göstermişim, ahlaksız arsızlara,
Söz üstüne konanın, yüzüne tüküreyim.
Ta Adem’den bu yana, bir yastıkta eşimiz,
Kadınlar sevdamızdır, yürekte güneşimiz,
Kadınlar anamızdır, kadın kız kardeşimiz,
Farklı diyen sinanın, yüzüne tüküreyim.
Adem Efiloğlu
Küfran: Nankörlük.
Feraset: Anlayış.
Sinan: Sinsi.