Siyaset sözcüðü dilimizdeki birçok sözcük gibi Arapçadan gelmektedir
Siyaset sözcüðünün kökeni, “siyasa” (eðitmek, düzenlemek, yönetmek) sözcüðüdür. Bu kökten, dilimize seyis, sipahi, süvari vs. sözcükleri de girmiþtir.
    Siyaset sözcüðü kadar sýk kullandýðýmýz hatta birini diðerinin yerine koyduðumuz “Politika” sözcüðü nerden gelir?
    Antik Yunan’da þehir devletlerinin adýna “polis” denirdi. Örneðin Konstantinopolis (Konstantin’in devleti)… Politika sözcüðü de “polis” yani devlet sözcüðünden türetilmiþ olup, devlet iþlerini yürütme sanatý anlamýndadýr.   Siyaset ve politika sözcükleri, bizim ülkemizde genellikle ayný anlamda kullanýlmaktadýr.
    Türk Dil Kurumu da siyaset için “devlet iþlerini düzenleme ve yürütme sanatýyla ilgili özel görüþ veya anlayýþ” derken, politika için de “devletin etkinliklerini amaç, yöntem ve içerik olarak düzenleme ve gerçekleþtirme esaslarýnýn bütünü, siyaset, siyasa” diye ifade ederek politika ve siyaset sözcüklerinin ayný anlama geldiðini kabul etmiþtir.
    Özetle, bu sözcüklerin (politika ve siyaset) ikisi için de “Devleti, dolayýsýyla toplumu yönetme sanatýdýr.” diyebiliriz.
    Buraya kadar anlatýlanlar, siyaseti, devleti yönetenlerin ya da devleti yönetme isteði içinde olanlarýn yani muhalefetin tekeline býrakmaktadýr. Buradan bakýnca halklara yönetilmek hakký kalmaktadýr.
    Yüzyýllarca mutlakýyetle yönetilen devletlerde, yönetilmek halkalara kader olarak dayatýlmýþ. Bu kaderi çeþitli sebeplerle kabul etmeyen, isyana kalkýþanlar da katliama, kýyýma uðramýþlardýr.
    Ýmparatorluklarýn, krallýklarýn (yönetim þekli ister mutlakýyet isterse monarþi olsun) tarihi, bu kanlý katliamlarýn ve zulümlerin tarihidir aslýnda…
      Söz konusu yönetenler, sözde asillerdi. Halk da iþçiler, köylüler, köleler ve zanaatkârlardan oluþuyordu.
    12. ve 13. yy.da zanaatkârlar ayný zamanda ticaret de yaparak güçlenip ayrý bir sýnýf olarak karþýmýza çýkarlar. Bunlar, ne köylüdür ne iþçi, zanaatta hünerli ticarette baþarýlý zengin burjuvalardýr.
    Burjuvalar, ticaretten kazandýklarý paralarla, toprak sahiplerinden yani asillerden toprak alarak mülk edinirler.  Edindikleri mülkleri korumak adýna, mülkiyet hakký, insan hakký, okuma hakký gibi taleplerle, halkýn desteðini de alarak, 15. ve 16. yy. boyunca feodalizmin tutunduðu dallarý ve tabularý yýkarak aydýnlarýn desteðinde aydýnlanma sürecini baþlatýrlar.
    Avrupa’da baþlayan aydýnlanma mücadelesi, güçler dengesini krallarýn ve kilisenin aleyhine deðiþtirmektedir. Krallar, meþruti yönetimlerle, yetkilerini halkýn temsilcileriyle paylaþmaya razý olsalar da aydýnlanma ateþi, sözde asillerin süslü kumaþlarýný yakmakta, tabularý yýkmaktadýr.
    Amerika’da baþlayan iç savaþ ve bunun sonucunda (1781) Amerika burjuva devrimi ve 1789 Fransýz devrimleri ile burjuvazi halkýn ve aydýnlarýn da desteðini alarak iktidarý ele geçirmiþtir.
    Süreç, ulusal devletlerin oluþma sürecidir. Son imparatorluklar, Osmanlý Ýmparatorluðu ve Çarlýk Rusya’sý da Birinci Paylaþým Savaþý (1914- 1918) sonrasý, tarihin sayfalarýna gömülmüþlerdir.
    Görüleceði gibi burjuvazi iktidara yürürken yenilikçi, aydýnlanmacý, devrimci ve hümanisttir. Halklarýn ve aydýnlarýn desteðini ve güvenini bu özellikleriyle kazanmýþlardýr.
    Ne var ki (1789 Fransýz Ýhtilalini baþlangýç kabul edersek) o günlerden günümüze burjuvalar, yaklaþýk üç yüz yýl ulus devletleri yönetmektedirler. Büyük topraklara, fabrikalara ve diðer üretim araçlarýna sahiptirler.
    Bu üç yüz yýlda burjuvazi güçlendikçe rengini deðiþtirdi. Artýk burjuva kapitalistlerin, þairin dediði gibi, “yedikleri insan eti içtikleri kan olmuþtur”
    Halklar ya kendi küçük topraðýnda çiftçi ya þehirlerde iþçi ya da devlet hizmetinde memurdurlar. Yani ücretli kölelerdir.
    Demokrasi ve özgürlükler burjuva yasalarýnýn izin verdiði kadardýr. Yasalarý, burjuva iktidar ve sözde muhalefet partilerinin milletvekilleri yaparlar. Baðýmsýz yargýnýn baðýmsýzlýðý, burjuva yasalarýyla sýnýrlýdýr.
    Montesquieu (1689 – 1755 Fransýz düþünür)’ da “Özgürlük, yasalarýn izin verdiði her þeyi yapma hakkýdýr” dedikten sonra, “Yasalar özgürlükler için þart ama yeterli deðil” diyerek önceki sözüne açýklýk getirmiþtir.
    Evet, dört yýlda bir seçimler yapýlýr. Halkýn seçme, seçilme hakký vardýr var olmasýnada onun da sýnýrlarý vardýr. Milletvekili adaylarý halkýn içinden de gelse burjuva devletine baðlý kalmak, var olan düzeni korumak yükümlülüðü ile gelir. Yoksa adaylýklar baþtan engellenir. O yüzden belli zamanlarda iktidarlar deðiþir ama halkýn durumu deðiþmez.
    16. yy.da Machiavelli  (1469- 1527), burjuva siyasetinin manifestosu diyebileceðimiz düþünce ve gözlemlerini Prens (Hükümdar (1531) adlý eserinde, siyasetçilerin ikiyüzlü olduklarýný söyler. Siyasi liderleri kurnaz, verdiði sözleri tutmayan, zalim, insanlarý yalanlarýyla ikna eden yalancýlar olarak tanýmlar.
Süleyman Demirel (1965– 1993)’in de söylediði “Dün dündür, bugün bu  gündür.” anlayýþýyla dün söylediklerini bu gün inkâr ederler, demektedir.
    Bu kirli siyasetin temsilcileri, toplumsal gösterilere, düzenleri için tehdit oluþturmuyorsa, hoþgörülüdürler. Adam Smit (1723 – 1790 Ýskoç filozof) bu durumu “Býrakýnýz yapsýnlar, býrakýnýz geçsinler!” diyerek ifade etmiþtir. Süleyman Demirel’de taleplerini duyurmak amacýyla yürüyüþ yapanlar için, “Yollar yürümekle aþýnmaz” sözünü kullanmýþtýr. Bu ifadeler ne anlama geliyor: Siz yürüyün, gösteri yapýn, slogan atýn, çýðlýk atýn, biz bildiðimizi yaparýz!
    Bildikleri tek þey, halktan alýp kapitalist burjuvalara kaynak aktarmak, ülkenin yer altý ve yer üstü kaynaklarýný uluslararasý tekellerin talanýna açmaktýr. Çünkü varlýk nedenleri budur.
    Buraya kadar siyaset ve politika sözcüklerinin dilimize nereden geldiðini; burjuva sýnýfýnýn iþçi-köylü sýnýfýndan farklý bir sýnýf olduðunu ve üretim araçlarýnýn sahipleri olmalarýndan dolayý iþveren zenginler olduðunu öðrendik. Gücünü zenginliðinden alan bu sýnýfa kapitalist, ekonomik ve siyasal düzenine de kapitalizm diyoruz.
    Kapitalistler için siyaset, adalet, eðitim ve diðer kurumlarýn hatta dinin bile varlýk nedeni burjuva kapitalist düzenin bekasý içindir.
    Kapitalistler ve onlarýn sözcüleri, kendi düzenlerini kutsayarak, deðiþmez olduðunu vurgulayýp, halklara kader olarak dayatmaktadýrlar.
    Oysa “Emperyalizm ve kapitalizm yerkürenin kanseridir. Yerin altýný üstünü talan ederken, insani deðerleri de yok eder”
    Bu gerçeði (iþçi, iþsiz, köylü, memur) bütün dünya halklarý, üç yüz yýl boyunca yaþayarak ve aðýr bedeller (açlýk, iþsizlik, yoksulluk savaþ vs.)  ödeyerek öðrenmiþlerdir.
    “Politika ile uðraþmayacak kadar akýlý olanlar, daha aptallar tarafýndan yönetilerek cezalandýrýlýrlar.” Eflatun ( platon MÖ. 427– 347, Yunan filozof)
    “Politikacýlar dünyanýn her yerinde aynýdýr, nehri olmayan bir yere köprü yapacaklarýna söz verirler.” Nikita Khrushchev (Kruþçev, 1894-1971, Rus devlet adamý)
      “Demokrasilerde meclisler ahýr gibidir, içerdekiler tepiþir ama tekmeyi hep dýþarýdakiler yer.” Eflatun
      “Demokrasi halkýn, halk tarafýndan, halk için sopalanmasýdýr.” Oscar Wilde (1854- 1900, Ýrlanda yazar)
    Önemsediðim bu sözleri de paylaþtýktan sonra yazýmý þöyle sonlandýrmak istiyorum.
    “Kapitalizm, her ülkede milyonlarca kandýrýlmýþ ya da korkutulmuþ salak ve onlarýn sýrtýnda yüzlerce asalak ile varlýðýný sürdürür.”
    Her ülkede asalaklarýn sayýsý genel nüfusun yaklaþýk %10’u kadardýr.
Bu orana din görevlileri ve düzenin bekçileri de dâhildir.

----------------------------------------------------------- Tahir Eker 8.4.2020