Herkes kaderine mütevelli
Kimi suçundan
Kimi saçından dertli
Ve
hep denize akıyor dereler
Yani
Anlayacağın
Son/u belli…
Biliyorsun
Aynalar
gerçeği
yansıtmakta her an
İyi bak!
Yalan değil gördüğün
Gördüklerin boğazında
Ya düğüm
Ya düğün…
Akşamlara
düştüğünde
gölgen
Gir içre giz odalarının
Peşinde
dönüyor dünya
Pandora kutusu gibi yarınlar
Güneş
geceye vedada
Akşamlar sabaha hasret
Kıyamet bekler kavuşmaya…
Ağla/ma
..
Sana mı aittir o gözyaşları
Emanet mi Hüda’dan
Ağlasam
şimdi yollarına
Vesikası kesili ömrüme idam fermanı çıksa
Fukara yüreğimin her şeyi
yoluna sebil
Sahi
duysaydın sızılarımı
Kaç fersah uzaktan uzanırdı ellerin.
Bastığın
yerde çıkar ayak izin
Haktan verilmiş
belli kurudur tuzun
Sesimde ki hıçkırıklarım hep bana hazin
Ilık baharları andırır nefesin
Ve aldığın
her nefes yanına
kar
Son ana kadar
Her zaman göreceksin
Hep bir son var…
Âdem Efiloğlu