Hala aynı şeyleri yapıyorum,
Salonumda ki koltuk üstünde uzanıp
Terkediş şarkıları dinliyorum,
Sebepsizce seni hatırlıyorum,
Sensizlikten sebep ağlıyorum.
Dövünme zamanını çoktan aştım,
Bir ileri safhasındayım
Her gün aynı saatlerde ağlıyorum...
Nedensiz ağlama saatlerini bıraktım,
Artık unutmaya yönelik değil kalbimde,
Hep hatırlamak istiyorum...
Çaresizlik hissediyorum bırakıp gittiğin tam da o saatte,
Kapımı kilitledim, anahtarı nerde bende bilmiyorum,
Çünkü evden dışarıya çıkmaya korkuyorum,
Yol ortası. Mutsuz olmaktan korkuyorum,
Banklara yığılıp kalmaktan
Veya
Kaldırım taşlarına ağlamaktan korkuyorum...
İlk adımlarım sanki sana olmuşcasına
Yürümeye korkuyorum,
Sonunda sen olmayacaksın bu yolun,
Bu adımların...
Ve bilahare adım atmaktan utanıyorum artık,
Fazlasıyla acı doluyum zaten,
Yarım değil tam uykulu gözlerimle
Aynaya bakmak bana zor geliyor,
Aynalara küsmek bana senden vazgeçiş gibi,
Senden vazgeçemem, aynalardan kaçamam
Her gün çekinerek öptüğün yanaklarıma su vurmamam,
Sensiz olgunlaşamam ben,
Yaşlanmayı isteyemem ve yaşlanamam,
Sensiz yaşlanırsam eğer kırışıklıklarımdan
Acı çekerim, acılarımdan çekinirim
Sorgulayamam geçen yıllarımı,
Süresiz biriktiremem hatıralarımı
Ki içinde senin olmadığın düşleri bile,
Yarım bir fotoğraf olabilirim,
Çerçevesiz bir şekilde, güzelliklerden
Uzak diyarların maviliklerle dolu gökyüzünden,
Annemin şefkatli gözbebeklerinden,
Senden bahsetmediğini bildiğim halde
Kıskanmaktan kendimi alıkoyamadığım Can'ın portresinden,
Veya ailemin bir arada olduğu tek fotoğraf karesinden,
Bu denli geçmişi seyredemem...
Umut var edemem kendi başıma,
Yeni hayaller kuramam da,
Ancak üzülebilirim,
Sancılı geceler geçirebilirim senden uzaklarda,
Kalbimin her atışından seni mesul tutabilirim,
İyi olan herşeye seni örnek gösterebilirim,
Seni hak etmediğin mevkilere çıkarabilirim,
Kendimi düşürdüğüm ve alçalttığım kadar...
ErcnYmn
