Ağlayıp duruyordu

 

 

Uzaklarda bir yerde siz bilin demem nerde

Bir bayan iki yetim, el açmış gökyüzüne

Eşi vefat etmişti, başı düşmüştü derde

Ağlayıp duruyordu, kulak verdim sözüne

 

Senden başka çalacak başka kapım kalmadı

Aç susuz yetimlerim acıyanım olmadı

Bırakıp gidecektim sevgim beni salmadı

Ağlayıp duruyordu, ateş düşmüş özüne

 

O yalvarıp dururken çocuklar çağırıyor

Biri diyor ki ana karnım çok, çok ağrıyor

Komşu rahatsız olmuş sus diye bağırıyor

Ağlayıp duruyordu, boğdu beni hüzün’e

 

Ne millet ne de devlet bize sahip çıkan yok

Malım yok gelirim yok yetimlere bakan yok

Kazanım kaynamıyor ocağımı yakan yok

Ağlayıp duruyordu vuruyordu dizine

 

Ya Rab sana malumdur, halimiz ahvalimiz

Sen bize medet eyle kalmadı mecalimiz

İnsafı mı kalmadı halkımız ahalimiz

Ağlayıp duruyordu, kan dolmuştu gözüne

 

Mikdadî duygulandı Ramazana girerken

Onların imdadına yetişmeliyiz erken

Bir fakir düşünelim akşam iftarı yerken

Ağlayıp duruyordu, kulak verin sözüne

 

 

 

Mikdat Bal

 

( Ağlayıp Duruyordu başlıklı yazı Mikdadi tarafından 1/17/2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu