Ne el anlar halimden, ne de kalemler yazar,

Ömür dediðin fasýl, geçmekte azar azar.

Her güneþ batýþýnda bir gün daha bitmekte,

Tükenirken zamaným, umudum da yitmekte.

Dizeler öksüz gibi, beklerken heceleri,

Zindan bilmekte gönül, karanlýk geceleri.

Uykuya hasret kalmýþ, gözlerim yorgun düþmüþ,

Gördüðüm gerçek deðil, ya hayal ya da düþmüþ.

Tüm tabirler beyhude, hepsi koca bir yalan,

Sýzý dolu bir gönül, rüyamdan arta kalan.

Mevsim hazana dönmüþ, önümde çetin bir kýþ,

Yüreðimde yangýný, söndürmez hiçbir bakýþ.

Sadece hatýralar, her an yanýmda olan,

Ve gülþende bir çiçek, hüzün içinde solan.

Hasretlik türküsünü, çalan kýrýk bir sazým,

Olmazlarý olduran, Mevla’dandýr niyazým.

Her sabah seher vakti, duadadýr dillerim,

Derdimin dermanýný, yalnýz O’ndan dilerim.