Cevheri Kendinden Olan
Ankara'nın kollarında oynadım, sahnelenmemiş ışıksız oyunlarımı.
Burnu kavrayan mendil gibi içine çekerdi şehir ve hazin öykünmeler koparırdı.
Yürek balolarında kostümüm yoktu ve yalnız seyircisiydim siyah gözlü valslerin... Siyah gözlerin bakışları yalnız bana kararırdı. Ankara'da gece, sessizce beni kollarına alırdı.
Ankara'nın kolları Paris kokmazdı ama, Paris de 'sen' kokmazdı.
Siyah gözlü valslerin lensleri vardı. Bakışları yalnız bana mı değişirdi. Ya da meczup gibi sevmek bana mı yakışırdı.
Gözlerinde beş dakika elektirik kesilse, ışığı sönerdi göğsümdeki yanık lambanın.
Ankara'nın yolları kararırdı ve bir tek cevheri kendinden olan Rab'dı. Beyaz ekranda avuntu aşklarım vardı... Sarılıp sarmalanmazdı. Ankara'nın kolları kadar, beyaz ekran aşklarım ve yolları kadar, sana çıkan rüyalarım vardı.
Ankara'nın kollarında oynadım, sahnelenmemiş ışıksız oyunlarımı. Bazen, oyunla öykü birbirine karışırdı. Burnu kavrayan mendil, silmedi hiç gözyaşlarımı...
Acımasız şehrin seyircisi olmadığımdan, ya da şehri ıslak bir mendil gibi sererek önüme, sevdanın sadakasını dilenmekden mi? Sevdalımın sadakası olmadı... Ankara'nın sevdası da olmadı.
Kontratı dolmuş aşkların, ışıksız sahne oyuncusu... Kuyuda unutulmuş Yusuf'un figüranı... Kara Murat'ın yumrukladığı Bizans şovalyesi...ne derseniz deyin.
Yüreğim o kadar büyük ki, dünyadaki bütün kederler... Siz de gelin!...
Cevheri kendinden olanın kollarındayım.
(
Cevheri Kendinden Olan başlıklı yazı
SönmezKORKMAZ tarafından
2.11.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
