Tanýdýk ve sýcak yüzlere elveda dedirten ölüm gelince yaþam susar, ölüm konuþur yavaþ yavaþ. Umulmadýk anda gelen ölüm, sevdiklerimize el sallamadan alýr götürür bizi, yeniden sonsuz yaþamýn istasyonuna, mahkeme- i Kübra’ya, hazýr bildiðimiz yarýnlar artýk yoktur.

Yeni sonsuz yarýnlar vardýr artýk. Ömür boyu peþinde deliler gibi koþtuðumuz ömür bir anda söner gider. Hiç kimse engel olamaz gelen ölüme, her canlýnýn tadacaðý ölüm..

Yüce Rahmana ulaþmanýn, gül kokulu Resule ulaþtýran köprü. Son hýrçýn gözü doymaz nefsim son nefesinde çaresiz..

Oysa daha dün ne kadar çok ömrüm var ne kadar çok yaþayan var derken bugün ben yokum deriz ölüm gelince, sessizce çeker gideriz. Arkamýzda býraktýðýmýz bir iyilik, varsa kabirde bekler bizi.

Yoksa iyiliðimiz kötülüðümüz, aç gözü ile bekler yutmak için.. Belki bir an geri dönsek, neden þimdi ben daha çok günler yaþamak isterim diye serzeniþte bulunur, üç gün kendimizi düzeltir dördüncü gün ayný yolda yolumuza devam ederiz.

 Ýyilik peþinde isek geri dönerek daha çok sevap kazanmayý isteriz, ama tam tersi isek eyvah yandýk.. O kadar gafiller var iken neden ben öldüm deriz belki de, sanki torpilliymiþiz gibi. Tüm dünya üstümüze çöker iken, yeni sonsuzluðun kapýsý açýlýr iken, Rabbim dünyada ve ahirette kendisi ile olanlardan eylesin. Yar ve yardýmcýmýz olsun Rahman. Selam ve dua ile.

Mehmet Aluç