Herkes ilk baharı yaşıyorken
Rüzgarınla çoktan değişti mevsim.
Şimdi burda yağmurlar kar kokuyor.
Çok şeyler anlattım gelen kuşlara
O günden her biri ağlak türküler okuyor.

Bu yerlerde güneş ki yok, 
Nedir bu kadar canları yakıyor?
Ayaklar altına atılmış sevdalar mı?
Avucumuzdan yere düşmüş ekmek misali
Üç defa öperek bir tarafa koyduğumuz
Fakat yiyemediğimiz ne çok şeyler oldu,
Ben bu şehri affeder miyim ki hiç?

Adımızı en gizli yerlere yazdık, 
O yüzden ezberi olamadı hiç kimsenin.
Deryalara yansıdı gölgelerimiz,
En uzak zamanların arasına 
Yol yaptık hasretimizi,
Ayrılığa git dedik 
– Gider miyim – dedi -hiç?

Hep ertelendi vuslatlar,
Köprülerin üstü mutluluğa yol iken
Altındaki ateşlere yakalandık
Zebanilere aldırış etmeden, 
İçin için yandık ölemedik...
Ünvansız göklerin numarasız kapılarını çaldık,
Alaycı bir gülümseme ile baktı yüzümüze
Ben gökleri affeder miyim ki hiç?

12 mayıs 2014


( Affeder Miyim Ki Hiç başlıklı yazı Huma tarafından 12.05.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu