Şiir, Türk insanının nüvesidir. Günümüze kadar gelen söylenceler, destanlar bunun kanıtıdır sanırım. Türk insanı, edindiği izlenimleri nazirelerle, imalarla, acıyı yaşadıkça güldürülerle, mizah olarak anlatmayı sever. Acısıyla dalga geçmeyi, acının karşısında dik durmayı hedefler ve şiirleştir
ir.
Saz şairlerine evde türkü söyleyenlere hele bir iki hane bir şey söyle denir. Bu bir iki hane bir iki kıta anlamına gelmektedir. Herkes hayatı ile zaten şiiri yaşıyor ve şiir söyleyip, okuyor. Hala daha binlerce türkünün derlenememiş olması bu söz sanatının ne kadar yoğun olduğunun ifadesidir.
Cumhuriyet dönemi şiir sanatının yazılı olarak yazılmasını da yoğunlaştırmış. Gazete, dergi, kitap ile duyurma imkanları ortaya çıkmıştır. Cumhuriyet döneminde, Yahya Kemal Beyatlı’nın Sessiz Gemisi ve bu şairin derin bilgi ve tecrübesinden faydalanan iki isim iki öğrenci dikkati çekmektedir. Necip Fazıl Kısakürek ve Nazım Hikmet olduğunu söylememiz gerekir.
Bu iki yazar aslında bir birinden feyz almışlar. İkisi farklı siyasi görüşte olması zenginlik sağlamıştır. Necip Fazıl Kısakürek, Sakarya Türküsünü söylerken, Nazım Hikmet de Kuvvay-i Milliye Destanını Türk Edebiyatına kazandırmışlardır. Bu acayipliği bazen tutuculuğu bir varlık olarak kabullenmek lazımdır. Biri Marksist biri maneviyatçı. İkisi bir arada olunca eksiğimiz tamamlanmaktadır. Necip Fazıl Usta hece veznini sevmiş, üretmiş; Nazım Hikmet Ran da toplumcu hitabıyla serbest anlatımı kullanmış. İkisi de usta.
Elbette ustaları okumak keyifli bir uğraş. Günümüzde amatör olarak şiir yazan, şiir söyleyen binlerce kişi var. Basın tekelleşmiş olduğundan Nazım gibi, Necip Fazıl gibi şair ve ozanlar ortaya çıkamıyor. Çıkarılan şiir kitapları satılmıyor. özel zenginlik gerekiyor kitap basmak için. Dağıtmak bir işkence. Şairler kendilerini tanıtamıyor, ta ki ölünceye kadar.
Herkesin şiir yazması çok mükemmel bir iş. Tabi bunların içinden sıyrılıp çıkanlar adını duyuracak. Şiir dil oyunudur. Dili sözü doğru ve etkili kullanmadır. Şiir toplum yararına kullanıldığında özgünleşir. Kültür yaratır. Mefkûremizi, geniş tutmalı. Çağdaş insan yetiştirme, entelektüel kişilik geliştirmeli şiir.
Şiir ayrıca şarkı ve türkülere kaynak olduğunu unutmamalıyız. Güzellikler işte şiirde olduğunu belirtelim.
