Bir yaprak düştü dalından
bir baharı anlatıyor bana
bir düşü
bir gülüşü
bir de
sıkıca tutunamadığından
bir düşüşü
teli kopuk
mızrabı kırık saz gibi şimdi
suskun.
gözlerinde yüz yıllık bir arzunun izleri
merhamet ister gibi uzatır elini
küskün
ulu bir nazarla bakarım
elimdeki yaprağa
kıyamam ona
gömemem toprağa
onunla doğdu ak mintanlı gün
gece güne aralandı
gök yüzü çekti üzerimden griliğini
ay ışığı değdi elime
oldu toy düğün
o
ipek mendil gibi sırmadan
yavuklunun elinde sunulan
o sarı bir yaprak
kuş gibi düştü ayak ucuna
bir zümrüt gibi özel
ince narin işlenmiş nakışındaki çizgiler
katmer katmer açan yedi verenler gibi güzel
Çiğdem Çimen