1.BÖLÜM

Gece yine bütün karanlığıyla çıkmıştı ortaya, tabi Ay da beraberinde gelmişti. Rüzgâr sararmış yaprakları savuruyordu etrafa. Odasının penceresinden şöyle bir dışarıya baktı Elif ve  ’’İyi ki dışarıda değilim .’’ dedi.

         Elif annesini hiç göremeden kaybetmiş ama onu gözleriyle değil de gönül gözüyle görüp,  sevmişti. Ama annesine nasıl sesleneceğini bilememiş o yüzden de ona yazmayı seçmişti. Aklına her annesi geldiğinde gerçi hiç çıkmazdı aklından ama ne zaman isterse yazıyordu. Annesine yazdığı günler genellikle diğer arkadaşlarını kıskandığı günler olurdu.

         İşte bu günde öyle günlerden biriydi. İçinde ve üstünde bir sürü kalp olan pembe kapaklı defterini açtı –bu defteri babası ona yazmayı ve pembeyi sevdiğini bildiğinden hediye etmişti - .Yazmaya başladı.

’’Elindekinin kıymetini  ancak kaybedince anlarsın derler ama ya dokunamadıysan, saçlarını hiç okşayamadıysan, okşatamadıysan , ellerini avuçlarına alıp onları dudaklarına götüremediysen  ya  hiç annen olmadıysa heeeeee !

Onun hayalleriyle onun beni gördüğü umuduyla yaşıyorum ben hayatımı . Deseler ki cenneti bul getir bana sana  anneni veririm , hiç düşünmem cenneti nasıl bulurum diye, ne yapar ne eder  bulurum . Çünkü cenneti , cehennemi bile onun yüzün de görememek  en acısı.Annem ...Annem ... Annem... Her gece dua ediyorum ağlayarak  '' Allah’ım ne olur bana annemi göster . '' , diye ama bazı geceler sanki annem geliyor ve bana '' Kızım , ben buradayım .'' , diyor .Kalbim acıyor , parçalanan bir bardak gibi un ufak oluyor yüreğim . Söyle nasıl parçalanmasın ki kalbim , söyle senin yerini ne doldurur ? Herkese soruyorum ,susuyorlar , bari siz biliyorsanız siz söyleyin annenin yerini ne doldurur ?Neden herkes işte böyle sessiz kalıyor ? Mutluluğumu, korkumu, gözyaşlarımı onunla  paylaşmak   istiyorum. İstiyorum ki diğerleri gibi ben de anneme şımarabileyim , onları çekiştirebileyim ,  ben de diğer kızlar gibi annemle alışveriş yapabileyim  o arada denediğim elbiselerden biri için bana '' Ah bu güzel kızıma çok yakışmış '' desin istiyorum .Ben gül kokan annemi istiyorum , onun  kokusunu içime çekmek istiyorum .Çok mu şey istiyorum ben söyleyin ?

           Annem her şeysiz olur da şu kalbim, bir tek sensiz olamaz.’’

        Yine her yazdığında olduğu gibi gözyaşlarını tutamamıştı.Süzülüyordu damlalar yanaklarından . Birden bir tıkırtı duydu bu babası olmalıydı hemen defteri ve kalemi yastığın altına  sakladı ve battaniyeyi üzerine çekti .Uyuyor numarası yapıyordu . Çünkü babası bu saatte ona yatması gerektiğini söylerdi hep . Onun annesine yazdığını bilmiyordu çünkü . Elif babasına bunu söyleyip onu üzmek istememişti .

 NOT : BU HİKAYE AŞK GİBİ ÖZLEMİN DÜZENLEMESİDİR .

( Kalp Yangını başlıklı yazı şair peri tarafından 4.01.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu