Son Dem
kimseyi tanıyamıyoruz artık
bıraktığımız son demlerde
bu yüzden bir yarımız biraz da eksik
'evet' kelimesinin hep bir adım gerisinden
geliyor yüreklerimiz
simsiyah bir ünlem gibi, sözlerimizin sonları
asmak istiyorum kör düşüncelerimi
köhne duvarlara
fakat boşuna
ne yapsam beyhude
çünkü bilirim hiçbir şey
yokken var olmuyor
bazı
renksiz hayallerde adım kaldı
heveslerim ise yorgun yüreklerde
aslında
aklım da en çok adına takıldı
kaldı durdu
yordum zamanı
ve
ruhumu
sonra
zaman hesap sordu bedenime
çizdi bozdu gamzelerimi
zaman kök saldı içimde
içimi yiyip bitiren kanser gibi
yordu beni her nefeste
intikam alır gibi
derler ki
insan ölünce ancak unuturmuş
yüreğine işlenen sancıyı
unutmak için mi, ölmeli
yoksa
ölmek için mi unutmalı
insan kendi sancısına mı
yenik düşer...?
Ruken
(
Son Dem başlıklı yazı
Ene Araf tarafından
12/5/2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
