Hiç kimsenin kârýna yan göz ile bakmadým

Ne kimim ne kimseyim þu evrende  bir hiç ’im

Yalan dolan hislerle yüreklere akmadým

Ne kimim ne kimseyim þu evrende  bir hiç ’im

Sevgisini sunana dört yanda pervaneyim

Hem acizim hem garip hatta bir divaneyim

Herkes gibi yýkýlan eskiyen viraneyim

Ne kimim ne kimseyim þu evrende  bir hiç ’im

Hiç kimse katlanamaz tek sözümün hükmüne

Bende bazen sorarým sohbetlerin hükmü ne

Derim baki dostlara dostluk size yük mü ne

Ne kimim ne kimseyim þu evrende bir hiç ’im

Ne þairim ne yazar bir garip abdalým ben

Kurumuþ ve kýrýlmýþ parçalanmýþ dalým ben

Nedamet iksiriyle susturulmuþ dilim ben

Ne kimim ne kimseyim þu evrende bir hiç ’im

Yüreðimi bilmeyen yol eder ezer beni

Oysa yetim biriyim bu halim üzer beni

Tek sadýk dostum kalem bir tek o yazar beni

Ne kimim ne kimseyim þu evrende bir hiç ’im

Babam Âdem deyince Âdem demiþtir âlem

Önce onca akraba sonra koca sülalem

Þu dünya tartýsýnda yalnýzlýk kalbe elem

Ne kimim ne kimseyim þu evrende bir hiç ’im

Âdem Efiloðlu