Parmak uçlarýný, parmak uçlarýnda hissettim

Açan aþk çiçeklerini gök kuþaðýna,

Günü sen, gecesi sen olduðun zaman da.

Bir düþ çiziyorum þimdi,

Ýçinde ben, yeller de savrulan sen

Hummadýðým bir yerde

Bir görebilsem o kömür karasý gözlerini

Ne acý kalýr yürekte,

Ne gözyaþý gözlerimde

Bir deðse gözlerin gözlerime

Ne hüzün kalýr ruhumda

Ne matem eser yeller de.

Durur bütün fýrtýnalar

Ne hýrçýnlýðý kalýr denizin

Ne de asiliði.

Ne çok özledim bir bilsen seni

Gece olunca yüreðim akýyor sana

bedenim arada kalýyor.

Sinemde yaktýðýn ateþ

Gözyaþýmla sönmüyor

Ya gel iyice harlansýn

Kara döneyim

Ya git düþlerimden

Yana yana küle döneyim

Yoklayýp duruma yüreðimi

Umuda açabildik mi kapýyý

Aþký tutabildik mi yüreðimizde

Zamana suçu yükleyip

Yar diye yalnýzlýðý aldýk içeri, aþk diye

Ayrýlýða sarýldýk hep.

Sildim artýk çizdiðim düþleri

Þiirlere hapsettim seni

Satýrlardan uçamazsýn diye