Alt yazı geçiyor televizyonda:  “Gönül hastanesinde yatmakta olan bir hasta için acil rh pozitif aşka ihtiyaç var.” diye.

Radyolarda anons ediliyor yine.

Sanal âlemde dönüyor bu aciliyet!

İstikamet Gönül Hastanesi mecburiyet bir bakıma!

Biliyorum O’na lazım bu aşk, ona verilecek bu gıda!

Bu tedavi şart olmuştu ona, düştü düşecekti bu yolda!

Kara haber yayılır da kara aşk tez elden yayılmaz mı?

“Bir kere sevdaya tutulmaya gör.

Ateşlere yandığın resmidir.” derken şair ne de haklıdır!

 

Ne de zordur aşkı bulmak! Aradığın insanı bulmak ve onda kalmak! Onun sesiyle konuşmak, onun kulağıyla duymak ve onun gözüyle bakmak her şeye herkese… Ne de muhteşemdir?

“Kalbiyet namına aşkı tutanların hastanemize başvurması…” diye tekrar tekrar geçiyordu ilan. Aşk adına, insanlık adına o’na uğramam icap ediyor. Üzerime düşeni fazlasıyla yerine getirmem gerekiyor. Bu sorumluluğumdur bu davada, farzımdır.

Sevgiliye arzımdır aşkım!

Kaç hasta var acaba o’nun gibi?

Kaç gönlü yaralı kalbi kırık var şimdi?

Ne alçı tutar o kırıklıkları ne de sevgi dolu birkaç sözcük merhem olur o yaraya?

İlla da illa sevgilinin eli dokunacak o yaraya, sözü şifa niyetine sarf edilecek, gözü değecek o kırıklıklara ki hoş gelsin, iyi olsun şifa bulsun!

 

Yoğun bakımdaydım.

Bir kadın yatıyordu ilk odada, kapısı açıktı, gözleri… Kollarında serum, kalbinde acı vardı. Onu gördüm gözlerinde, çaresizdi, hicran üzre bakıyordu manasız manasız. Kim bilir onu bu hale düşüren hangi hangi vefasızdı?

Burası loş ve küf kokuyordu.

Burnumu yakıyordu ilaçlar.

Serumlar, iğneler, pamuklar, bisturiler, pomatlar, sargılar gönlümü yardılar sanki!

İnlemeler vardı dört bir yanımda, feryatlar, figanlar…

Durumu ağır olanlara Mecnun deniyordu burada. Dikkat kesildim biraz onlara, Mecnunların bedeni vardı ruhu başka âlemdeydi sanki!

“O sevgili taş olsun

Kalbimden düşsün

Yeter ki benden bir parça olsun” diyordu biri. Aklım almıyordu bunlar Mecnunsa akil olanlar kimdi? O kadar ölçülü ve o kadar beliğ ifadeler sarf ediyorlardı ki aşkın kutsal kitabı yazılıyor zannederdiniz.

“Kim demiş sen ayrı ben ayrı diye

Öyle dava mı olur?

İkimiz biriz bir

Bir olmayan anlayamaz ikimizi...” kalbim paralanıyordu da duramıyordu yerinde. Göğsüm körük gibi şişip iniyordu heyecandan ve histen.

Kara sevdaya düşmüş olanlara acınacak zavallılar gözüyle bakılıyordu. Bense onlara birer kahraman gözüyle bakıyordum.

 

O’nu aradı gözlerim.

O’na kilitlendi özüm.

Gördüm dünya gözüyle bir defa daha! Aşkım başımdan gitti!

Doktorunu buldum, aranan aşk benim dedim.

Tahlil ve tetkikler sonucu aşkım ispatlandı.

Yanındaki boş yatağa uzandım.

Kalbimden bir kalp verildi O’na.

Aşkımdan bir aşk sunuldu O’na.

Gözünü açtı ve gülümsedi bana uzun uzun.

Tek kalp üzreydik artık!

Yaşıyorduk aşkı birlikte.

 

( Acil Rh Pozitif Aşk başlıklı yazı GürhanGürses tarafından 6/28/2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.