-Kalbim nasýrlý benim bu yüzden iltifatlarýna kapalýyým. dedi zor ve bir o kadar da güzel kadýn. Adam aðzýnda yarým kalan iltifatlarýyla cevap vermeye çalýþtý: ‘Nasýr altý sev sende; gizli bir yara gibi ve de saklý bir yüz gibi!’ ‘Yapamam, dedi kadýn ‘Ve de nereye gider bu iliþki bilmiyorum.’ diye tamamladý cümlesini. ‘Bilmene gerek yok kalbini dinle yeterlidir!’ dedi adam. ‘Asla sevmem gizli saklý þeyleri!’ diye tavrýný belli etti kadýn. Aþkýn baskýn haliydi adam, aþkýn müdafaa haliydi kadýn; hal böyleydi iþte!

-Kulak ver içine! diye sesini yükselti adam ve hükmünü verdi: ‘Komutan oldun yine! Zor kadýnsýn vesselam, zor ama bir o kadar da kalbimi fetheden güzelliðiyle, duruþuyla ve asaletiyle muhteþemsin.’ diye içindekileri ortaya döktü adam. Mahcup oldu kadýn bu sözler karþýsýnda: ‘Bu yüzden kapalý kapýlarým, yüksek duvarlarým!’ dedi ve sustu uzunca bir süre, yazmadý adama. Adam telaþlandý çok sonra sarýldý kaleme: “Yoksun ya, Yoksun ve yoksulum ben!” diye karaladý o an ki hislerini bir anda ve yolladý kadýna. Adam besbelli çok âþýktý hem de su gibi âþýktý, bal gibi!

 ‘Bir þey diyeceðim ama diyemiyorum.’ diye yazdý kadýn. ‘De ama!’ diye üsteledi adam heyecanla! Kadýn bu üstelemeye yanýt vermekte gecikmedi: ‘Nasýl hep bu histe olabiliyorsunuz? ‘Ýyi mi kötü mü bu kafada olmak?’ diye soruya soruyla cevap verdi adam. ‘Ben bilmem ben merak ettim yorucu olmuyor mu?’ dedi kadýn. ‘Sana karþý hislerimi mi kastediyorsun? Eðer öyleyse yorulmam asla!’ diye bir erkeðe yakýþýr cevap verdi adam. Kadýn düzeltmeye çalýþtý: ‘Yok ben yokken de öyle oluþu ve hep öyle gidiþi...’ ‘Ben böyleyim!’ dedi adam ‘Kusursa eyvallah!’ Kadýn yanlýþ anlaþýlmanýn tedirginliði ve yanlýþý düzeltme isteðinin telaþýyla yazdý: ‘Estaðfurullah yanlýþ anladýnýz beni. Ben size bir þey demedim demeye de çalýþmadým. Hep gönül iþleriniz çok yoðun bu yormuyor mu sizi diye sordum. Ve kendime zerre kadar pay çýkarmadým. Tabiriyle laf da sokmadým.’ Adam anlamamýþ gibi takýlýyordu: ‘Gönül iþim çok deðil, herkesle seninle konuþtuðum gibi konuþmam, öyle bir izlenim verdiysem yanlýþtýr. Aþk ve gönül üzerine yazýyorum genelde.’ diye genel bir ironide bulundu adam! ‘Anlýyorum.’ dedi kadýn. ‘Ve sana ilgim, sevgim ve saygým var. Kendine pay çýkar bence!’ diye devam etti adam. ‘Çýkaramam haddim deðil!’ diye yazdý kadýn mahcup bir eda ile! Adam kadýna göre daha baskýn bir hisle: ‘Kendine pay çýkar, her zerremde varsýn ve bil bunu: Haddinim!’ diye yazdý.  ‘Eyvallah!’ dedi kadýn ‘Anlaþýyoruz galiba!’

-Ama zorsun! dedi adam sonra! ‘Kolay olmadýðýmý biliyordunuz ve çabalamanýn yanlýþ olduðunu da demiþtim size.’ diye tafrasýný ortaya koydu kadýn yine. ‘Sana kur yapmýyorum içimden geçeni söylüyorum. Ben sende mutluyum. Ve yanlýþým sen ol, bin doðruma bedelsin!’ diye þiirsel bir üslupla yazdý adam. Kadýn hemen yanýtladý: Estaðfurullah karþýlýksýz mutluluk olmaz! diye. Adam da az deðildi yani: ‘Sana karþý hislerim mutlu ediyor beni ve ben sana karþý boþ deðilim.’ diye kalbe tesir eden bir cümle ile yanýtladý hayran olduðu kadýný.

-Ben hislerinize karýþamam öyle bir hakkým da yok ama bana zarar verecekse o hisler iþte o noktada karýþýrým. Siz öyle bir insan deðilsiniz tabi ki ben düþünce olarak söylüyorum bunu.  Ama gönlünüzü boþ yere benimle yormayýn ve sonunda üzülmeyin. Sonra ben de üzülmeyeyim. Ben ters insan deðilim, kaldýrýp atamam, esip gürleyemem. Bu samimiyetimin altýnda ezmeyin beni. Ben ne sizi ne de baþkalarýný üzmek istemem ama herkese de mavi boncuk daðýtamam ki hiç yapmadým bunu. Ýnanýn gönül iþlerine hiç girmedim girmem de! diye içini döktü kadýn, zorluðunu ispatladý, aþkýný sakladý. Ve adamý bir ince fidan gibi salladý da salladý. Adam çaresiz ve þaþkýn bir þekilde ne dediðin bilmeden yazdý ona. ‘Ben o yorgunluðu göze aldým sen koþ yetiþirim.’ diye.

-Boþ insan mýyým, hayýr deðilim. Aþký da bilirim sevdayý da! Bu yüzden en küçük his zerresine bile saygým büyük! diye gönlü okþadý kadýn yine. ‘Seni sormayayým mý bir daha?’ dedi adam þaþkýn ve ezik bir þekilde. ‘Hayýr, söylemek istediðimi anlamamýþsýnýz. Tabi ki konuþalým tabi ki halimizi hatýrýmýzý soralým.’ diye düzeltti kadýn. ‘Hislerimi demeyeyim mi?’ diye bozuk bir teyp gibi yineledi adam. Kadýn safiyane ve net bir þekilde þunu yazdý adama: ‘Ama gönül iþi olmasýn eskisi gibi konuþalým. Demeyin ben üzülüyorum.’

-Ama ben dayanamam öyle hislerim çok yoðun sana karþý! diye itirazda bulundu adam. Kadýn sanki ellerini iki yana açýp ‘Ben ne yapabilirim!’ dedi. Adam abandone olmuþ boksör gibiydi: ‘Ben duramam ama sana zarar veremem, incitemem, kýyamam da!’ Kadýn kendini savunuyordu bu aþk karþýsýnda: ‘Yazdýðýnýz sürece hislerinizi, ben tehdit içerisinde olurum ve siz bana zarar vermiþ, incitmiþ ve kýymýþ olursunuz! dedi kadýn çaresiz ve üzgün bir þekilde. Haklýydý galiba! Adam anlýyordu kadýný ve zorluyordu kendini: ‘Seni zorda koyamam!’

-Koymayýn diyorum bende baþka bir þey demiyorum ki! diye masumane yazdý kadýn. ‘Anlýyorum seni ve hak veriyorum sana! Ýçime atarým bundan sonra ve susarým.’ dedi adam kadýna. ‘Sevinirim buna!’ dedi kadýn usulca. ‘Seni anladým ve dikkat edeceðim bundan sonra üslubuma!’ diye yazdý ardýndan. Kadýn sözü aldý yine: ‘Benim kalbim nasýr demiþtim size! Ama nasýl gurur verici nasýl ruh okþayýcý bilemezsiniz ayný dille konuþup þiir yazan insanlarýn aþklarýna yazdýklarý karalamalar! Ben boþa çok yazarým. Ama bana yazýlý þeyler týkýyor nefesimi?’

-Taþ olsan da deðiþmem nasýrdan da olsan! Saygý duyuyorum yapacak bir þeyim olmaz buna. Sen bende hep þu an ki hislerimle kalacaksýn. Sen içimdesin artýk! Sýrf üzülme, zorda kalma diye bunu yapýyorum. Vermiþ olduðum kalbi rahatsýzlýktan dolayý özür diliyorum senden, hakkýný helal et lütfen! dedi ve derdini içine attý adam. ‘Rahatsýz olmadým gururdur bu bana. Helal olsun! Siz de helal edin hakkýnýzý!’ dedi kadýn üzgün bir þekilde. Adam da üzgündü: ‘Benim hakkým yok üzerinde. Günahýna girdim. Affet beni ve senin canýn sað olsun! Düþüyorum kendimi bu aþktan!’ kadýn son cümlesini yazdý: ‘Affetmek Allah’a mahsustur estaðfurullah! Sizi üzdüysem siz affedin!’ diye.

Adam da sustu, üzgündü. Ve seviyordu biliyordu!

Kadýn da sustu, üzgündü. Ve seviyordu korkuyordu!