Gönlünün hislerini doðru aktar meclise,

Sazlar akortsuz çaðlar, baykuþu üzemezsin.

Güllerin kavgasýyla oluþmasýn hadise,

Mevsimler matem döker, hüsraný ezemezsin.

Tezgâhlarýna doku bitimsiz deryalarý,

Alevlendir sözünde tutuþan hülyalarý,

Geceler yaklaþýrken söndürme ziyalarý,

Akþamlar kasvet yýðar, kâbusu çizemezsin.

Zulme meftun olup da meyil verme þeytana,

Kalbinin otaðýný dönüþtürme zindana,

Iþýklarýn yanarken zehir verme dermana,

Kalýrsýn fanuslarda, endamý çözemezsin.

Sözlerinden hýzlýca söküp durma sohbeti,

Dudaðýn nuru yaksýn, eksiltme letafeti,

Yýð þimdi tövbeleri, yetim yapma mabedi,

Dillerin sükût eder, hikmeti dizemezsin.

Âlemin kargaþasý bozmasýn meskenini,

Ellerine ördürme güllerin dikenini,

Þeytanýn aleviyle yaktýrma bedenini,

Beklediðin nurlarý gönlüne süzemezsin.

Pervane’yi duymazsan doðruyu bilemezsin,

Rahmetlerin içinde ölmeden ölemezsin,

Ýçinde yaþattýðýn sancýyý silemezsin,

Kalp gözün açýlsa da cenneti sezemezsin.