Geceler...
Ahh o vuslat kokan geceler...
Başımı yastığa her koyduğumda
Penceremden odama sızan o ilk koku
Anne kokulu karanfiller
Hala...
Dün gibi hatırımda...
Annemin kendi elleriyle ektiği
Ekerken tohumlarına ellerini sürdüğü
Yaprağına, çiçeğine, Anne kokusu sinmiş
O koku!
Nasıl unutulur ki...
Ve ben her gece
Araladığım penceremden
Anne sinmiş karanfil kokulu bahçemin kokusunu,
İçime çeke çeke uyuyordum.
Şimdi ise
Ne o ev kaldı senden geriye...
Ne de karanfil kokulu bahçem…
Sende yoksun ki Annem
Yoksun işte...
Sen karanfilleri çok severdin ya Annem
Acaba diyorum giderken
Onları da mı alıp götürdün?
Yeni evinin bahçesine mi ektin Annem...
Gece pencereni araladığında
Senin de odana
Mis gibi karanfil kokuları mı sinsin istedin…
Ahh Annem...
Bak ne diyorum biliyor musun?
Bugün ''Anneler Günü''
Ve ben gelirken
Bir tutam karanfil tohumu da alıp
Hepsini üstüne serpeceğim geldiğimde
Tohumlara elimi sürdüğümde
Bu defa da benim kokum siner belki üstlerine…
Koklarsın sen de benim seni kokladığım gibi
Evlat kokusunu içine çeke çeke…
Biliyorum sen de beni çok özlemişsindir
Tıpkı benim seni özlediğim gibi Annem...
Sonra güz geldiğinde yine
Karanfillerin dökülen tohumlarını toplayıp, ben de
Bahçem olmasa da
Balkonumun bir köşesine ekeceğim...
Onları okşar, sıvazlarken
Ya da su serperken, kim bilir?
Yine teninin kokusu sinmiştir belki üstlerine…
Ve ben her gece penceremi aralayıp
Başımı yastığa koyduğumda yine
Anne kokulu karanfillerin kokusunu
içime çeke çeke uyuyacağım Annem
Dünmüş gibi
Sanki hiç gitmemişsin gibi
Hep yanımdaymışsın gibi...
Kokunu hep içime çeke çeke uyuyacağım Annem
Hep içime çeke çeke...
Anneler günün kutlu olsun! A n n e m...
Şu an yanımda olmasan da
Ruhum hep seninle...
Sen hep benlesin! A n n e m
Hep benimle...
Kardelen
Serap Sönmez
Tüm Annelerin ''Anneler Günü'' kutlu olsun...
