Markette alýþveriþ yapmaktayým, ara reyonda bir genç delikanlý ve bir genç kýz var, hararetli olarak kýsýk sesle tartýþýyorlardý. Genç delikanlý kýza, herhalde neden o adama baktýn diye kýzýyordu. Genç kýzda, bakmadým geçerken gördüm, batkýmda içine mi düþtüm,bakamaz mýyým diye kýzgýnlýkla karþýsýndaki gence kýzgýn gözlerle konuþmakta idi.Neden biz erkekler, böylesine kraldan fazla kralcýyýz,biz bakýnca bir þey olmuyor da kadýn ve genç sevgili bakýnca namus timsali kesiliyoruz?Namus bu kadar ucuz mu?Özgürlüðü kýsmakta ne kadar ustayýz.Sanki tek biz erkekler namus bekçileriyiz.Ýnsanýn içinde olmadýktan sonra zincire de baðlasan yapan yapacaðýný yapar.. Mutluluklarý ve sevinci neden böylesine zýrva konularla düþüncelerle yerle bir ediyoruz. Neden karþýmýzdakine güvenemiyoruz. Bir tek doðrucu olan bizler miyiz neyiz!!!  Nedeni bilinmeyen, içten gelen, belirsiz, korku, kaygý, sýkýntý, kötü bir þey olacakmýþ endiþesi ile yaþanan bir bunaltý duygusu nedir?. Yaþamý tehdit eden ya da tehdit þeklinde algýlanan bir çeþit alarm duygusuna neden hemen sarýlýyorsun veya algýlýyorsun? Yoksa senin niyetin bozukta herkesi kendin gibimi sanýyorsun? Neden? Neden?!!! Neden bu gerçekle yüzleþmiyoruz kafamýzý kumlara gömüyoruz? Anlamýþ deðilim. Asýl namusumuzu koruyan kadýnlarýmýzdýr, evet gerçekten bu böyledir. Elin kýzýný sevince, sevgili âþýk olunuyor, kendi kýz kardeþini baþkasý sevince namus timsali özgürlüklerin bekçisi oluyoruz. Korkmayýn herkes kendi namusuna sahip çýkar, bu o kadar kolay deðil.. Kendinle yüzleþþþþ, yüzleþ ki yeni bir yaþam anlayýþý ile ýþýk saçarak etrafýna ve sevdiðinin kalbine doð ki seni seven, kendisini sende görsün neþe ile sevinçle mutlulukla hayata ve sana insanlara sarýlsýn mutlu olsun ki, mutlu olasýn, mutlu olunki, evrende mutlu olsun. . Ortada belirgin bir neden yokken, bilinç dýþý cahilce düþüncelerle, karþýmýzdakini nasýl böylesine rencide edebiliriz? Bu hakký bize kim veriyor? Bu baðlamda hayattan ve sevgiden koparak tam tersi bir yaþantýya sebep verile bilinir? Allah insan iradesini yok saymazken, neden karþýmýzdakinin gerçek duygularýný, tam olarak bilmeden ve kalbinde geçenleri bilmeden, böylesine kendimizi ayaklar altýna atacak, davranýþlarda bulunabiliyoruz? NEDEN SEVGÝLERÝ BÖYLESÝNE HOYRATÇA BÝTEREBÝLÝYORUZ? Böylesine hayatý ve sevgiyi neden yorgun ve anlamsýz býrakabiliyoruz? Yaþam, hayat ve sevgi senin ona katacaðýn renklerle, renklenecek ve anlam ve mana kazanacak, sevdiðinin gönlünde. Buna hakkýmýz var mý??? Anlamýþ deðilim ve halada anlayacaðýmý da sanmýyorum!!