Sigaraya Ve Hayatıma Dair
Sigara yasağı haberleri ilk çıktığında bu yasağa karşı çıkmıştım. Zaten çocukların yanında içmiyordum. Otobüste, hastanede ve terminallerde sigara yasaktı. Kamu kurumuna gidip de sigara içecek halim yoktu. Bu yasakla birlikte özgürlük alanlarımın daraltıldığını hissetmiştim. Yasaklanırsa yasaklansın ben yine içmeye devam ederim diye düşünmüştüm.
Sigara ile ortaokul yıllarımda tanıştım. Arkadaşlar toplanır, kimsenin görmeyeceği tenha yerlerde sigara içerdik. Bunu bir tür delikanlılık, bir tür büyümüşlük olarak görürdük. Benim ebeveynlerimde sigara içtiği için sigaradan yakalanmadım hiç. Yalnızca bir kere babaannem yakalamıştı. Sanırım kendisi sigara içmediği için fark etti benim sigara içtiğimi. Gerçekten kötü olmuştu. Ortaokul ve lise yıllarında elbette ki okullarda sigara içmek yasaktı. Ama üniversite yılları sigara tiryakiliğini kazandığım yıllar oldu. Günde yalnızca üç beş sigara içerken, günde bir paket sigara içer oldum. Üniversiteden sonraki askerlik döneminde ise günlük sigara tüketimim bir paketten bir buçuk iki pakete çıktı. Askerden geldikten sonra ise elbette ki işsizlik döneminde de oldukça fazla sigara tüketiyordum.
Keyifle içtiğimi iddia ettiğim sigara daha ağzıma ilk aldığım andan itibaren bana zarar vermeye başladı aslında. Ortaokulda hiçbir spor faaliyetine katılamadım örneğin. Koştuğum zaman nefes nefese kalıyordum. Lisede de, üniversitede de ve askerde de durum değişmedi. Spor yapamadığım içinse kilo aldım. Kilolu bedenim ise her zaman bana engel oldu. Bu büyük bir felaket ve bunu anlatabilmenin imkânı yok. Şimdi ne kadar aptal birisi olduğumu düşünüyor ve anlıyorum. Sigara başarı ile aramda büyük bir set çekti yıllarca. Hangi okula gideceğime, kimlerle beraber olacağıma ve ne kadar başarılı olacağıma sigara karar verdi yıllar yılı. Bense bu durumun farkında olmadım. Hayattaki seçimlerimi bile etkileyen birinci etken sigara oldu. Sigara insanı kanser yapar evet ama kanser yapmadan önce hayatınızı bir çöplüğe çevirir. Bence sigara karşıtı reklamlara bu ibareyi de eklemeleri lazım. Eğer sigara içmeseydim rahatlıkla spor yapabilirdim. Spor yapan bir genç olmam ortaokul yıllarından itibaren zinde ve güçlü bir bedene sahip olmama neden olurdu. Zinde ve güçlü bir bedenin üzerinde ise çalışkan bir beyin olurdu. Çalışkan bir beyin ile daha başarılı olurdum. Bir nevi zincirleme reaksiyon denilebilir bu duruma. Özellikle askerde sigara içmenin çok cezasını çektim. Hiçbir spor faaliyetinde başarılı olamıyordum. Çünkü hem nefes alamıyordum, hem de kilolarım spor yapmama engel oluyordu. Bu aslında çok acıklı bir durumdur. Tüm bu olumsuzluklara rağmen aptallığa bakın ki sigarayı bırakmayı hala düşünmüyordum.
Askerden geldikten sonra ise herkes gibi iş bulma telaşı sardı herkes gibi beni de. Ama hangi işi yapmak isterseniz isteyin zinde, atak ve seri olmanız gerekiyor. Hızlı düşünüp hızlı konuşabilmeniz gerekiyor. Karar mekanizmanızla hareket mekanizmanızın birbiriyle uyumlu olması gerekiyor. Elbette hayatınızda sigara varken bu mümkün olmuyor. Bu yüzden iş bulmakta epeyce zorlandım. Bu işsizlik döneminde ise can sıkıntısından sigaraya daha çok sarıldım. Bu ne kadar acıklı bir çelişki öyle değil mi? Sonunda bir iş buldum, evlendim ve bir çocuğum oldu. Hala sigara içmekte ısrar ediyordum. Hala sigara içmeyi marifet sayıyordum. Çocuğun yanında sigara içmiyordum belki ama çocuğuma ve eşime rağmen sigara içmeye devam ediyordum. Eşim sigara içtiğim için kendisini ve çocuğumu hiç düşünmediğimi iddia ediyordu. Bense bir tek bu keyfim var diye kendimi savunuyordum. Sigara yine hayatıma hükmetmeye devam ediyordu. Beni kısıtlıyor, özgürlüklerimi engelliyordu. Elbette tüm bu anlattıklarım olurken etrafımda sigaradan ölen insanlara şahit oluyordum. Ama hala sigarayı bırakmayı düşünmüyordum. Ne büyük aptallık! Oysa sigaranın insan vücudunda zarar vermediği hiçbir organ yoktur. Bunu çok iyi biliyordum. Gripten tutunda ağır kanser hastalığına kadar aklınıza ne gelirse.
Bu dönemde sigara yasaklarına da karşıydım elbette. Bahsettiğim sigara yasağı çok canımı sıkmıştı. İnat etmeye, sigara içmeye devam ediyordum. Günün birinde ise sigaranın bana neler yaptığını anlamaya başladım. Kilom yüzünden artık obez insanlar arasındaydım. Nefes almakta güçlük çekiyordum. Ne koşabiliyor, ne de hızlı adımlarla yürüyebiliyordum. Merdiven çıkmak tam bir zulümdü. Nefes almama şahit olan insanların tümü benim için endişeleniyorlardı. Bende kendim hakkında endişelenmeye başladım. Sigara karşıtı kampanyaları takip etmeye, sigaranın zararları hakkında bilgi almaya başladım. Bu gerçekten kötü bir alışkanlıktı. Akciğer kanseri olan insanların % 85’i aktif sigara tüketiminden % 15’i ise pasif sigara tüketiminden kaynaklanıyordu. Bu durum benim uykusuz geceler geçirmeme neden oldu. Eğer kanser olur ve erken yaşta ölürsem çocuğumun büyüdüğünü, evlendiğini, iş güç sahibi olduğunu göremeyecektim. Çocuğuma hayatı boyunca destek olamayacaktım. Çocuğumun hayatında hasta ya da ölü bir baba figürü olmak istemiyordum. Eşim aslında beni eleştirirken haklıydı. Sigara içmeye devam edersem Ona kocalık yapamayacaktım. Bu bir kabus gibiydi. Kendi hayatımı kendi elimle cehenneme çeviriyor ve sevdiklerime bile bile zulmediyordum.
Bu düşüncelerden sonra sigarayı bırakmayı defalarca denedim. Ama başaramadım. Ta ki Ramazan ayı gelene kadar. Her şeyde bir hayır vardır. Ramazan ayının hayrı ise sigarayı bırakmak oldu benim için. İlk bir hafta boyunca sigarayı deli gibi aradım. Hatta İftarda orucumu sigara ile açıyordum. Sonra Ramazan ayını ve orucu fırsata dönüştürebileceğimin farkına vardım. Zaten oruç dolayısıyla akşama kadar sigara içmiyordum. Neden akşamda içmeseydim? Bana akşama kadar sigara içirtmeyen sebep, neden akşamları da devreye girmesin diye düşündüm. Kendimi psikolojik olarak sigara içmemeye programladım. Akşamları aklıma sigara içmek geldiğinde gündüz oruçluyken sigarayı içmeme nedenimi aklıma getirdim. Sanki oruçluymuşum gibi davrandım. Sonuçta ise sigarayı bırakmayı başardım.
Artık sigara kullanmıyorum. Hayatım şimdiden değişti. Artık rahatlıkla nefes alabiliyor, hızlı hızlı yürüyebiliyor ve merdiven çıkabiliyorum. Ayrıca iki kilo verdim sigarayı bıraktıktan sonra. Sanırım sigara tüketimi insanın koku alma duyusunu da köreltiyor. Önceden dünyanın bu kadar güzel ve çeşitli koktuğunu bilmezdim. Artık kendimi daha zinde hissediyorum. Hayatım eski dumanlı hayatımdan daha güzel ve daha yaşanılası. Üstelik iş yaşantımda da daha üretken ve daha çalışkan oldum. Meğerse yıllarca kendime zulmediyormuşum diye düşünüyorum şimdi. Ayrıca sigara yasağının da tamamıyla destekçisiyim. Çocuklarımızı bu zehirden korumalıyız. Hem sağlıkları hem de hayatları için.
(
Sigaraya Ve Hayatıma Dair başlıklı yazı
MESUT ÇİFTCİ tarafından
4.09.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
