Ve perde acilir,ortada bir fügüran.Karsisinda yüzlerce cift göz.Alkislar arasinda kendinden rol yapmasi beklenir.Bir an düsünür acaba gercek hayatimimi oynasam diye.Zaten senaryo kendini anlatmiyormu?Öylede tesadüf olmus ki eksigi yok fazlasi var yasaminda.Ismininde önemi yok Ahmet,Mehmet olmus ne farkeder. Sefil hayatinda hergün agliyor,rol icabi gözyasi dökmesine gerek yok ki.Gercek yapacagi rol gülünecek yerler.En can alici noktasida burasi.Binlerce kez cocuklugunu aklina getirdi,belki yaramazliklarinda gülecek yer vardir diye,ama nafile doyasiya cocuklukta yasamamisti.Bir dakika! o an aklina yillar öncesi sokagin diger basinda oturan zengin aile kizi sükran geldi.Babasinin aldigi esyalari tasimada yardim ederken,basmaklara takilip düsünce,hep birlikte gülüsmeleri geldi.Olur ya sonucta o da gülmek degilmiydi.Dedik ya sahnenin en güzel yanlari ,yasamin boyunca bir türlü söyleyemediklerini söylemek,isyanini özgürce haykirmak,aglanacak yerde aglamak,ve de en önemlisi rol icabi da olsa bir kerecigine "heyt be seviyorum iste" demek.Ne zamana kadarmi? Haklisin Ta ki perde kapanana dek. Saygilarimla...

Söz:Hasan Ceviker
Malatya/Fethiye
( Perde Acılıyor başlıklı yazı hasançeviker tarafından 13.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.