Online Üye
Online Ziyaretçi
GÖNÜL
Bir dem nasib almadı yine bahârdan gönül,
İnledi, feryâd etti, gül umdu hârdan gönül.
Ferman geldi cânândan, çöller mekânı oldu,
Öz canından geçti de, geçmedi yârdan gönül.
Meded eyle, sun cânâ, sevdanın badesini,
Mest olsun, ayılmasın, içsin sâgârdan gönül.
Çare sunma ey tabib, dermân sende değildir,
Kirpiğin oklarını yedi nigârdan gönül.
Bir gözleri ahuya râm eyledi gönlünü,
Yârdan gayrı hûbları, saydı ağyârdan gönül.
Karun olsa meyletmez bu dünyanın vârına,
Yârda talan olmayı, saymada kârdan gönül.
Ola ki kemendini örseler yâr zülfünden,
Sakınmaz öz canını, billâhi, dârdan gönül...