GÖNÜL    

 

Bir dem nasib almadı yine bahârdan gönül,

İnledi, feryâd etti, gül umdu hârdan gönül.

        

Ferman geldi cânândan, çöller mekânı oldu,

Öz canından geçti de, geçmedi yârdan gönül.

        

Meded eyle, sun cânâ, sevdanın badesini,

Mest olsun, ayılmasın, içsin sâgârdan gönül.

        

Çare sunma ey tabib, dermân sende değildir,

Kirpiğin oklarını yedi nigârdan  gönül.

        

Bir gözleri ahuya râm eyledi gönlünü,

Yârdan gayrı hûbları, saydı ağyârdan gönül.

        

Karun olsa meyletmez bu dünyanın vârına,

Yârda talan olmayı, saymada kârdan gönül.

        

Ola ki kemendini örseler yâr zülfünden,

Sakınmaz öz canını, billâhi, dârdan gönül...

 

                                              

 

 

 

 

( Gönül başlıklı yazı SUSURLUKLU tarafından 5.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.