.....Þimdilerde Sarýveliler’e baðlý olan eski ismi, Muzvadý köyü olan bir köy vardýr, bu güzel köy önceden ilçemiz Ermenek’e baðlýydý. Bu köy þehrin Alanya Gazipaþa üçgenindeki en uzak bir köyü idi. 

.....Bu köyü ben ilk gidip gördüðüm yýllarda, köyün etrafý tamamen asýrlýk balta girmemiþ çam sedir ve daha buna benzer nice türlerde çeþitli aðaçlarý olan ormanlarla çevriliydi.
.....Doðru dürüst ulaþým yolu olmayan, köyün bahçeleri ceviz, kiraz ve çeþitli meyve aðaçlarý ile özellikle halký ile ve çevresindeki doðasý ile güzel el deðmemiþ yemyeþil bakir bir orman köyümüz idi.
......Köyün hemen önündeki vadiden, kanyonlar içinde, önce Ermenek-Mut Silifke-ve daha sonra Ak denize doðru akýp giden, Gök su nehri geçtiði yerlerde derin kanyonlar oluþturarak akardý.
.....Bu suyu bol ve de oldukça soðuk olan Taþ Eli platosundaki nehrin üzerinde eskiden, ulaþýmý saðlayan bir taraftan bir tarafa geçmeye yarayan bildiðim kadarýyla sadece üç adet asma köprüsü vardý.
......Bunlardan biri en baþtaki, Ermenek Göktepe üzerinden gelen o zamanlarda sadece bir cipin, gidip gelebileceði kadar geniþlikte olan cip yoluna baðlýydý.
.....Þehirde iþi olup da, yaya beþ altý saatte yürüyerek giden insanlar geri dönüþlerinde þehirden tuttuklarý bir cip ile, bu köyün giriþindeki asma köprüye kadar geri gelirlerdi. Ve sonra rüzgârda yelde, bile kendiliðinden sallanan, bu asma köprünün baþýnda arabadan inerlerdi.
.....Yanlarýndaki eþyasýný heybesini neyi varsa, onlarý omuzlayarak aþaðýdaki coþkun suyun üstünde bulunan sallanýp duran asma köprünün üzerinden sallana, sallana köylerinden tarafa doðru korku içinde geçerlerdi.
.....Ýþte böyle bir zamanda görmüþtüm, bu güzel bakir köyü ben. Üç ay kadar falan bu köyde kalmýþtým gittiðim bir yaz gününde.
......Hiç unutamam bu köyde kaldýðým o zamanlarda, bu köyün bir muhtarý vardý.
..... “Allah rahmet eylesin” onun adýna mazlum Ali derlerdi, kendisi benim çok sevdiðim biriydi.
.....Bu köyde muhtar olan mazlum Ali, lakaplý kiþi oldukça neþeli, misafirperver biriydi. Kendi evinde yemediðini, evine gelen misafirine yedirirdi. Sonra evine ve misafir olanlara, boðma rakýlý sazlý sözlü bir de, içki alemi yapmadan göndermeyen biriydi.
......Onun þalvarýnýn küçük cebinde, yeri gelince çýkarýp oynamasý için bir çift zil hiç eksik olmazdý. Her zaman hazýr olurdu.
.....Bu güzel köyün, bildiðim bir baþka âdeti daha vardý hala neden olduðunu tam olarak bilmiyorum, bu bakir güzel köyde yaþan bütün insanlar, köyde bulunduðum o yýllarda, konuþmalarýnda ( R ) harfini kesinlikle kullanamazlardý.
.....Örneðin bu köyde yaþayan çoluk çocuk bütün insanlar irsi midir yoksa nedendir bilmem, nereden geliyorsun diyeceðine, kelimeyi uzatarak neyyeden Geli yosun derlerdi.
.....Bilmiyorum hala öyle mi, amma, benim gittiðim o zamanlarda bu kesinlikle böyleydi.
.....Bu güzel bakir köyün hatýrladýðým, çok ilginç hikâyeleri de vardýr. Benim gittiðim yýllarda bu köyün halký çok fakir olduðundan, evlerinde ne doðru dürüst yatacaklarý bir yatak vardý, ne de doðru dürüst yattýklarýnda baþlarýný koyacaklarý ne bir yastýklarý vardý. Bu konuda da bu köyün güzel bir hikâyesi vardýr. Amma ben bunu anlatmak burada yazmak istemiyorum. Yastýk yerine bunlar yuvarlak aðacýn üzerini yattýklarý zaman tam baþlarýnýn geleceði yeri baltayla oyarlar, yattýklarýna yastýk yerine bunu kullanýrlardý, Sonra yatýp uyuyacaklarý zaman baþlarýný da, oyduklarý çukura koyarlardý.
.....Tabi bu durum bu köyde bir istisnaydý. Daha çok bunu yapanlar þehir görmemiþ köyün fakir kesimi bunu yapardý.
.....Ýþte anlatmak istemediðim köyün hikâyesi de, esas bununla ilgilidir.
.....Sanýrým bu olayýn hikâyesini, Ermenek’ li olan ya da o çevreden olan çoðu kiþi bilirlerdir ya da bunu duymuþlardýr.
.....Onun için ben anlatmak lüzumunu hissetmiyorum.
.....Fakat orada yaþayanlarýn birbirleriyle olan konuþmalarýnda R harfini kullanamadýklarý bir hikâye deðildir, gerçek ve de doðruydu.
.....Ben böyle bir zamanda bulunmuþtum bu köyde. Bu köyün bir de Cennet Cehennem dedikleri güzel bir yeri vardý.
.....Burasý, içinden Gök su nehrinin geçtiði etrafý bakir ormanlarla çevrili olan bir kanyon vadisiydi.
.....Etrafýnda asýrlýk aðaçlar vardý ve bu aðaçlardan adeta orada baktýðýnýz zaman gökyüzünü göremezdiniz.
.....Nehirde desen kýrmýzý benekli alabalýklarý ile kum gibi kaynardý. O kadar çok kýrmýzý benekli alabalýk vardý ki, olta atmadan bile onlarý, kolayca suyun içinde yakalamak mümkündü.
.....Temmuz ya da Aðustos ayýydý, günlerden bir gün, kendisini hiç unutamadýðým köy muhtarý Mazlum Ali, bizleri bir akþam yemeðine almýþtý.
......O gün yemekte o akþam bir sürü yiyeceðin yanýnda, bol miktarda Alabalýk da vardý. Alabalýk olunca, onun yanýnda hiç boðma raký içkisi olmaz mý, o da vardý. O akþam bol, bol yendi içildi eðlenildi.
.....Köyde ne kadar saz çalan, def çalan zil çalan ve türkü söyleyen kim varsa, herkes o gece oradaydý.
.....Sarhoþ olan kendini çalan müziðin ritmine uyduruyor, kimi köçek olup oynuyordu, kimi de Konyalý havasý oynuyordu.
.....Þimdi var mý bilmiyorum, bu köyün halký içinde etrafýnda zilleri olan def dedikleri çalgý aletini çalanlar o yýllarda bu köyde çok vardý.
......O gece müzik aleti olarak ne varsa çalýndý söylendi ve çalýnan müziðin ritmine uyan o günkü muhtar Mazlum Ali, cebinde taþýdýðý zilleri çýkardý ve onlarý parmaklarýna geçirdi yerinden kalktý. Köçeklerle karþýlýklý olarak oynadý, oynadý…
......Hem o kadar güzel oyun oynamýþtý’ ki, onun parmaklarýna zil takarak orta yerde oynayýþýna parmaklarýndaki ses çýkaran teneke zilleri adeta konuþturmasýna orada hayran kalmýþtým.
......Ben o gece yanýmdakiler de dahil hepimiz eðlenmiþ, felekten güzel bir gece çalmýþtýk.
......Ben bu yemek yediðimiz eðlendiðimiz güzel akþamý ve bu köyün o zamanki muhtarý olan Mazlum Ali denen bu þen ve yüzü güleç ve de oldukça misafirperver olan muhtarýný þimdi aradan çok yýllar geçmiþ olmasýna raðmen hiç unutamam.
.....Bu köyle ilgili daha baþka bildiðim “mesela Yalman tepe hikâyesi gibi” bildiðim anýlarým, baþka hikâyelerim de var amma, neyse þimdi aklýma o çok sevdiðim ve hiç unutamayacaðým bu Mazlum Ali ve bir de onlarýn R harfini kullanamayýþý geldi de, bunu elim varmýþken aklýma gelmiþken þunu yazývereyim dedim.

Yüksel Þanlý er
15 Oca. 2013

Orada bir köy var uzakta
Daðlarý yeþil bahçeleri yeþil
Ceviz aðaçlarý bol,
Ormanlarýndaki aðaçlarý balta görmemiþ
Bir köy var uzakta.
Ýþte bu köy, bizim köyümüzdür;

Orada bir köy var uzakta.
Yalansýz dolansýz riyasýz insanlarýn yaþadýðý
Onlar misafirperver
Onlar güler yüzlü
Ve neþe dolu insanlarý olan
Bir köy var uzakta,
Ýþte bu köy, bizim köyümüzdür;

Orada bir köy var, uzakta
Sularý bol
Meyvesi sebzesi bol
Hormonsuz.
Daðlarýndan kardelen,
Bahçelerinden menekþe sümbül hiç eksik olmayan
Evleri desen aðaçtan, görünmeyen
Bir köy var uzakta,
Ýþte bu köy bizim köyümüzdür.