(Yaşandı)

Bizim küçük oğlanı ilkokula başlattık, her gün ya kalemi kayboluyor ya da silgisi.

Aradan 1 hafta falan geçti.

Bir gün: 8-10 tane kalem, 8-10 tane silgi, 8-10 tane kalemtıraşla gelmiş, hepsini annesine teslim etmiş.

Bolluk maşallah.


Hanım akşam "Böyleyken, böyle" dedi.

Çocuğu karşıma aldım:

- Oğlum bu kadar kalemi, silgiyi nereden buldun?

- Her gün arkadaşlar benimkini alıyordu, ben de bu gün onlarınkini aldım, dedi.

- Peki, senin kalemin, silgin kaybolunca üzülüyor musun?

- Evet, çok üzülüyorum, dedi.

- Senin bir şeyin kaybolunca üzülüyorsan, o zaman bugün de arkadaşların üzülmüştür!..

Durdu, yüzüme baktı, hiçbir şey demedi. Yutkundu.

- Oğlum senin bir şeyin kaybolursa biz gene alırız. Sen sakın bir daha arkadaşlarını üzme, hem bu iyi bir şey değil, dedim.

Rahatladı.

-Tamam baba üzmem, dedi. Üzmedi de.

Ben o gün "Aferin oğlum çok iyi etmişsin" deseydim ya da hiç sesimi çıkarmayıp görmemezlikten gelseydim!..

*

Sevgiyle kalın...

Suat ZOBU




.


( Çocuk Yetiştirme başlıklı yazı Suat Zobu tarafından 4.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.