Günlerdir býçak açmýyor hiç bir uzvumu. 

Gözlerim görmüyor baktýklarýný, kulaklarým iþitmiyor duyduklarýný.

Depresyonda deðilim asla!

Zira ne gidenlere yanan bir kalbim var, ne de yenilere tahammülüm.

Hiç birþeyde gözüm de yok üstelik.

Dinlediðim müziðin bile sesini kýsar oldum þu sýralar

Ýçinde hiçbir söz geçmeyen þarkýlar dinliyorum

Ve bütün anlamý sadece ben yüklüyorum.

Kimse bilmiyor ne dinlediðimi, kimse görmüyor gördüklerimi.

Birini düþündüðüm yok kesinlikle veya bir derdim.

Belki bencilliðim üstümde kimbilir.

Telefonlara çýkmýyorum mesela

Konuþacak çok þey, çok kiþi varken kendime ait dünyamda.

Öylece býraktým kendimi akýp giden zaman rüzgarýna.

Esmiyor ki hiç bir tarafa.

Yaþlandýðýmý söyleyen dostlar haklýlar mý yoksa?

Tartýþmalara açýk deðilim, esprileri anlamýyorum, dedikodulara karýþmýyorum.

Ýnadýna deðil ama içimden geldiðince susuyorum.

Hem sus/uyorum Hem de susu/yorum.

Böylesi herþeyden iyi galiba.

Ne demiþler '' azýcýk aþým, aðrýsýz baþým ''

Aynen öyle iþte...

Hiçbir kýyamette kopmuyorum.

Kimsenin katili de olmuyorum.

Kimse avukatým, hakimim olmak zorunda kalmýyor böylece

Farkediyorum, birkaç çift göz var gözlerimde.

'' Ne oldu sana böyle '' diye.

Fakat ;

Hiç bir göz konuþturmaya yetmeyecek beni bundan böyle

Ne kadar susarsam o kadar yaþarým.

Gerisi hikaye

Sevgilerimle..