Oyuncak Bebek

1.

Kýzýn saçlarý beyaz yastýðýn üzerine dantel gibi daðýlmýþtý. Gözlerini saran mor halkalarýn arasýndan uzanan siyah uzun kirpikler, solgun yüzüne bir vaha güzelliði veriyordu. Geceleri bastýran hummanýn sabiyi iki gündür azat etmiþ olmasýndan ötürü evde buruk bir sevinç hâkimdi.

Babasý erkenden uyandý, çocuðun uykusunu bölmemek için sessizce elbiselerini giyindi. Karýsý da günlerdir uyumuyordu. Zavallý kadýn neredeyse bir haftadýr kýzýnýn baþýnda onun iniltilerinden duyduðu acýyla kývranýp durmuþtu. Adam her ikisinin de bu huzurlu uykusuna mani olmak niyetinde deðildi. Gece boyunca dua etmiþ, birkaç günlüðüne de olsa bir iþ bulabilme ümidiyle kalkmýþtý yataðýndan. Gazete kâðýdýna sardýðý iþ elbiselerini bir poþete koyduktan sonra kýzýnýn yataðýna yaklaþtý. Sarý saçlarýný okþamak için elini uzattý ancak dokunamadan geri çekti. Yatmadan evvel kýzýnýn billur sesini duyma saadetine eriþen adam onun arzusunu saðlayamama endiþesi içindeydi. Kendisinin saçlarý gibi altýn renginde, gözleri kahverengi, kýrmýzý giysili bir bebek istemiþti kýzcaðýz babasýndan. Bu arzu babaya yüklenen aðýr bir yüktü. Zira haftalardýr cebinde melik bile yoktu. Sabah ümitle gidip akþam yeisle döndüðü amele pazarýnda iþsiz sayýsý gün geçtikçe artýyordu. Dua ederek çýktý kapýdan. Yüzündeki çizgileri andýran sokaðý bin bir düþüncenin ablukasýnda aþýp, amele pazarýna uzanan caddeye koyuldu. Kýzýnýn masum yüzünü sarý saçlý bir bebeðin yüzüne yerleþtirmiþti zihninde.

2.

Gece boyunca aðlamýþ, bedenini saran sýzýya bir türlü engel olamamýþtý Sümeyra. Genç kýz, sabah uyanýnca acýlarýnda hiçbir eksilmenin olmadýðýný hissetti. Yataðýndan kalktý, dizlerinde derman kalmamýþ bir ihtiyar edasýyla pencereye doðru yürüdü. Aðýr, kasvetli bir hava hakimdi dýþarýda. Körfeze demir atmýþ gemilerin üzerinde uçuþan martýlar bulanýk bir fotoðrafa yerleþtirilmiþ gibiydi. Odadaki her þey yabancý duruyor, içindeki mihnet yaþamýn anlamsýzlýðýný fýsýldayýp duruyordu.

Evi geliþ güzel dolaþtý. Ýki gündür boðazýndan lokma geçmemiþti. O yüzden son olarak mutfaða girdi. Dolabý açtý, birkaç parça peynir aldý, ekmeðinin arasýnda koydu. Ekmeðin bir köþesinden ýsýrdý ancak lokma boðazýndan geçmiyordu. Yutkundu baþaramayýnca tekrar çýkardý. Oradan banyoya geçti, aynanýn karþýsýnda bir süre yüzüne baktý. Saçlarýný topladý, yüzünü yýkadý. Bütün bu hareketleri þuursuzca yapýyordu belki de.

Bir süre sonra, olup biteni yeni anlamýþ gibi refleks gösterdi. Gardýrobuna yöneldi ve geliþi güzel giysi seçip giydi. Niþanlýsýnýn aldýðý hediyeleri topladý, bir poþete doldurdu. Daha sonra masanýn üzerinde duran oyuncak bebek gözüne çarptý. Bebeðin sarý saçlarýný bir canlýya dokunuyormuþ gibi okþadý. Yaklaþýk bir ay önce Mehmet almýþtý bu bebeði Sümeyra’ya. Son hediyesiydi.

Mehmet’le konuþuyormuþ gibi bebeðe sitem etmeye baþladý:

“Hani ölene kadar mutlu yaþayacaktýk. Hani ben senin sarý meleðindim. Bu kadar çabuk mu bitecekti bana olan sevgin.” Anlatýrken aðlamaya baþladý. Bebeði de poþete koyup yataðýna gitti. Baþýna yorganý çekip aðlamaya devam etti. Bir süre sonra gayri ihtiyari uykuya daldý.

Uyandýðýnda saat akþamýn dokuzu olmuþtu. Bir filmin devamý gibi gözlerini açtýðý an yeniden aðlamaya baþladý. Boðazýndan artýk ses çýkmayýncaya kadar aðladý. Sonra bir bardak su içip sabahtan hazýrladýðý poþeti aldý eline. Mehmet'i hatýrlatacak ne varsa ayný poþete doldurmuþtu. Þuursuzca dýþarý çýkýp istikametsizce yürüdü. Tenha bir sokaða daldý . Kuru bir aðacýn altýna savurdu poþeti. Aðaca çarpan poþetin aðzý açýlýnca bebek sokak ortasýna düþtü. Sonra karanlýðýn içinde kayboldu Sümeyra.

3.

 Ümitle gittiði amele pazarý yine vefasýz çýkmýþtý. Hasta kýzýna o sarý saçlý, kýrmýzý elbiseli bebeði alamamanýn verdiði ýzdýrapla þehrin, yüzünü andýran sokaklarýna dalmýþtý. Þimdi zamanýn geçmesini ve eve gitmeden kýzýnýn uyumuþ olmasýný istiyordu. Kýzcaðýzýn ümidini ertelemiþ olacaktý böylece.

Gece, çiseleyen yaðmurun altýnda saatlerce dolaþtý. Metruk yapýlarýn bulunduðu Arnavut kaldýrýmlý sokaða daldý. Karanlýk bu sokakta daha da sertleþiyordu. Ayaðý bir tümseðe takýldý. Sendeleyip halsiz bedenini yere býraktýðý an yumuþak bir þeyin eline dokunduðunu hissetti. Ayaða kalkarken henüz ne olduðunu anlayamadýðý o þeyi de býrakmadý. Ayýn baygýn aydýnlýðýna doðru kaldýrdýðý þeyin fark ettiði an, onu o an bundan daha fazla sevindirecek bir þey olamazdý dünyada. Mahcup olmayacaktý. Uykuda da olsa uyandýrýp, sýcak bir gülücükle kýzýna uzatacaktý artýk sarý saçlý bebeði. Bu Allah'ýn lütfünden baþka bir þey olamazdý. Gece yarýsýna kadar beklediði amele pazarýndan daha vefakâr çýkan þu karanlýk sokaða minnettarlýðýný gözyaþlarýyla belirtmek istiyordu. Artýk oyalanmasýna gerek yoktu. Sarý saçlý, kýrmýzý elbiseli o bebek elindeydi þimdi. Hýzlý adýmlarla evin yolunu tuttu. Hem þükrediyor hem bebeðe bakýyordu.

Evinin önündeki sokak lambasýnýn aydýnlýðýna doðru kaldýrdý bebeði. Eski görünmüyordu ama eski olsa da izah edecek bir bahane tasarlamayý düþünüyordu. Kapýyý anahtarýyla açýp içeri girdi. Küçük kýz uyanýktý. Annesinin önüne koyduðu bez bebeklerle oyalanýyordu. Babasýný görünce o cýlýz bedeni birden canlandý. Teklifsizce sarýldý babasýnýn elindeki bebeðe. Sanki bütün hastalýðý o bebeðin parlak gözlerinde eriyip gitmiþti. Hoplayýp zýplýyordu. Sarýlýp sevgiyle iç çekiyordu. Annesi ve babasý bir birine bakýp tebessüm etti.