Online Üye
Online Ziyaretçi
Uzaklardan parlar
Yaşam dolu evlerden ışıklar
İçimdeki hüzün hortlar aniden
Hatırla yattığın yorgan bile senin değil
Usandım böyle ayrılıklardan
Sayısını sayıklayamadığım
gecelerden
El alemin evinde sultan olsan da hiçsin
Uyuma öyle derinden
Geride uzakta kalan
Işığı sönmüş mahzun ev senindir
Sevmiyorum böyle hatırlamayı
Yarısı siyah yarısı beyaz şiirler
yazmayı
Bir arpa boyu yol alamadık
Ayrıldık barışamadık
Uzandık sevişemedik
Peki biz hangi kötüyü iyi ettik
de
Yalçın bir dağın köşe başına
konduk
Darmadağın inan ıslak saçlarım
Elbiseler yerlere saçılmış
Açılmış valizler boy boy ölü gibi dizilmiş
Kayın yıldızlar kayın
Düştüğünüz yere selam edin
Dönsem evime karşılayanım yok ki
O zaman yalnızlığı seç hanımım
Sevmiyorum düşlerden aymayı
Yarısı sarı yarısı beyaz
yıldızlardan kaymayı
Sırtıma güllü kırmızı şal ördüm
Kar örtünce ne yaparım bilmiyorum
Dön dese de olmayan
Yarın belki var olan dönebilir
miyim
Son olsun diyorum
Neyin sonu
Belki sorgulanmayan konu
Olası ki kurgulanmamış özlemin sonu