Yataða býraktý kendini. Kollarýný iki yana açarak… Orada tavanýn bir yerinde küçücük bir çatlak vardý sanki. Açtýðý o aralýktan gökyüzünü getiren…. Adam tavana aynen o çatlak varmýþ gibi bakýyordu. Sonsuzluðu küçücük bir köþesinden yakalamak istiyordu sanki.

Karýsý az önce bulunduklarý o yerde kalmýþtý hala. Bedeniyse adamýn tam karþýsýnda, bir aynada kendini seyretmekle meþgul, küpelerini çýkarýyordu. “Ayþin ne rüküþtü bu gece…” dedi odaya girdiklerinden beri bol bol attýðý o çýngýraklý kahkahalardan birini daha atarken… O kahkahalar adamý ýsrarla sarsýp duran eller gibiydi. “Kendine gel!” diyorlardý. “O tavana bakmakla bulunduðun yerden kaçabileceðini mi sanýyorsun?”

O gürültülü yerde de bol kahkaha vardý. Ama her þey yerine göre farklý bir anlam kazanýyordu galiba. Mesela o kahkahalar oradayken, doðup büyüdüðü þehrin sokaklarýnda dolaþan biri kadar aþina oluyorlardý çevrelerine. Bu odadaysa öyle yabancýlardý ki!.. Üstelik bununla da kalmýyor, kaç yýllýk eþine de bulaþtýrýyorlardý bu yabancýlýðý.

Sonra bu alkol kokusu… Karýsýnýn hiç aþina olmadýðý iþveli halleri… Kollarýna,ellerine tuhaf bir uyuþukluk gelmiþti. Küpelerini, kolyesini yavaþ yavaþ çýkarýrken üzerini deðiþtiren bir kadýndan çok dans eden bir kadýna benziyordu. Çok ilginç bir danstý bu! Hem davetkar, hem de bir o kadar gizemli…

Karýsý bu haliyle týpký arkadaþlarýyla bir iki tek atmak için bir yerlerde buluþtuðunda rastladýðý o kadýnlara benziyordu. Tüm erkekleri bir kýlan o bütünleyici bakýþla, tam bir kadýn gibi bakýyordu gözlerine. Kimlikleri, ayrýmlarý yok eden o katmandan; içindeki o ilkel kadýnýn gözlerinden...

Bir gece o kadýnlardan biriyle birlikte olmuþ, piþmanlýðýný hala duyduðu günah dolu saatler geçirmiþti. Týpký karýsýnýn þu an aynadan yataða, orada uzanan kendisine baktýðý gibi bakýyordu o da. Bar taburesinde minicik eteðinden görünen çýplak bacaklarý kadar davetkar gözlerle... Karýsýný o kadýna benzeten bir büyüydü sanki bu yoðun alkol kokusu. Kahvaltý masasýnda ekmeðe reçel sürüp oðluna uzatan o kadýndan çok uzaklara koyan onu... Yüzüne bar taburesindeki o kadýný getiren...

"Ne güzel bir yermiþ orasý!" dedi karýsý, gece gittikleri mekaný kast ederek. Sesinde de aynen yüzündeki o iþveli ifade vardý. O kaçamak gecesini hatýrlatýyordu adama. Karýsý bu haliyle o kadýndan bile güzel görünüyordu. Ve en az onun kadar yabancý... Ne zamandýr ilk kez ona dokunmak için bu kadar büyük bir arzu duyuyordu. Sanki ilk kez deðecekti tenine. Bedeninde, tanýmadýðý bir kadýný keþfedercesine ürkek dolaþýrken elleri, karýsýndan çok kaçamak yaptýðý bir kadýna dokunurcasýna kirlenmiþ hissedecekti kendini. Her sabah yanaðýna meleksi bir öpücük kondurarak onu uyandýran o kadýný deli gibi özleyerek...

Sabah kahvaltý sofrasýna oturduklarýnda ve karýsý yine çaylarý dolduran, çocuklarýna reçel süren o kadýn olduðunda, o günah dolu gecenin sabahýndaki gibi muhtemelen bakamayacaktý ona yine, kaçýrýp duracaktý gözlerini. Gazeteye uzanacaktý hemen. Þimdi önünde soyunan bu yabancý kadýnla yaptýðý kaçamaðý yüzünde görmesin diye bir gazetenin ardýna gizlenecekti.