-Yunus Emre-

Her dem çýð gibi düþer evrenime aþk söyleyen sesim

Tüketir beni yokluðuyla nara yanmýþ pervaneyim

Kalbim ile beynim arasýnda bir sis perdesi var

Alýp verdiðim her nefesim

Hak vecdiyle aralanýr,neyleyim.

Cesaretsizim gönlümde aþký büyüten Nur önünde

Buðulu beynimde sonsuz izler var,

Sonsuzluk bu aþkýma mekan,aþk kýldan ince köprü

Kendi renklerini cesaretine giydiren bir düþ kadar.

Hayata tutunmadýðýmý söylemedim

Tuttuðum dallarýn hayat olduðundan sözettim

Bu ne mummadýr ne de sihir

Aklýmýn berraklýðý aþka esir

Aþk oduyla yandýðýmda þikayet  etmedim.

Gözyaþýmý saklayan bir destaným var

Yaþadýðým mutluluk deðil,yanarým gece gündüz

Her gece masumiyetin nurunda yatan hüzünlü sýzýlarým sarkar.

Yürekte  yatan dile gelir,

Dilde imge olur,söz olur,aþka ruh veren od olur

Gönül aþka yana yana dergah olur

Gölgesi düþtüðü yerde kök salar

Dal budak hayat olur,

Aþk ilminde þeklin bulur...

Yürekte sýzýmý aþk diye demlerim

Demlenmemiþ fikir aþka çelme olur

Aþk acýsýna  banmamýþ yürek

Mutlaka tez elden bir tuzakta heder  olur.

Hak aþkýný armaðan diye alan

Bilgi ile yoldaþ hüznüm

Görünmez hazzým

Sýðýnaðým,

Suna sürüleri tüm kederlerimi getirir her gece

Bu insan atlasýnda,alt üst oldum

Eðilip eðilip aþkýmýn kölesi gibi düþtüm önüme;

Alýp götürür beni sonsuz ve ayet gibi keskin bir hece.

Ne istedim kendimden,dirimden ve ruhumdan

Ne yapsam serin  bir rüzgar gibi alt üst eder beni

Ýlkbaharda kabaran sudur aþk taþýyan hüznüm,

Bilirim kovulmuþum beynimden,

Yüreðimin hükmü bana damlar

Cesaretsiz kalmýþým iri gürültüleri içinde insanlarýn.

Yalýn bir mantýk ile bakarým içimdeki kendime

Elim onun,gözüm onun,aþk dolu yüreðim onun

Ruhum onun,benliðim onun

Ondan baþladým hayata,gezdim,taþýyamadý gözlerim gördüklerimi

Ona doðru aþkla giden bir sonum.

Bohçam aþk gýdasý doludur

Hýrkam kokusu

Aþka hayat diyenler

Seherde Mevlaya giden hüzünkovan kuþlarýyla yolcudur.

Dost yolcusuyum,aþk ile yoðrulmuþ ruhum

Gökyüzünde bulut,yeryüzünde toprak ve ýrmak

Mevla kokusu gibi paha biçilmez aþk kokum

Nedir ki bu aþk-ý bilge karþýsýnda vakitsiz bir ölüm?

Güller topraðýnda açar yüzünü,

Sonsuzluk yolcusuydum aþk kaldý gözlerimde

Yalnýzlýðýna aþýk fidelerim saklar her sözümü

Yunus sevda düzünde durur derler

Mevlaya çevirmiþ aþk fýþkýran iki matemli gözünü.

Bu sonsuz aþk,kaný akmaz yara,

Dermaný bir derin bilinmezlikte,

Kaþifim düþtüm sýrrýmýn peþine,

Sonsuzluk yolcusuydum aþk kaldý gözlerimde.

(Sana Olan Hasretim Onüç Yýlda Bitmez þiir kitabýmdan-1991)

Zeki NURÇÝN