Günlerden Salıydı
Bekliyordu elinde bir demet gül ve yüzünde suskun bir çocuk,
Sevişiyordu düşlerle oturduğu bankta,
İnsanlar geçiyordu yanından ,
Beyninde bir kağıt kalem;
Figüran oluyordu tanıdık olan her sima..
Kendi gibi düşünüyordu utangaç bir tavır ile,
Sevgiliye veriliyordu her gül yabancı bir yüzde...
O ise kızaran yanakları ile saatine bakıyordu.
Sabırsızdı çünkü günlerden salıydı...
Ve takvimler onun kalbine haykırıyordu
Sanırım birilerini bekliyordu
Fark etmemiş olacak ki
Güneş batmak üzereydii...
Son bir kez saatine baktı eğdi başını ,
Beyaz düşmüş saçlarına değen son güneş parçacıkları;
O an ;
O an sanki yüzündeki çizgilere karışan gözyaşlarında
Dünya..
Dünya!!
kıyamete yürüyordu!!
Ve
Karanlık olmuştu halen insanlar yaşıyordu..
İki yabancı bir an girdi koluna
Kulak misafiri oldum ;
''Yine mi amca'' diyordu birisi
''Her salı'' diyordu ötekisi
Konakta İzmir ile bir gün bitmek üzereydi..
Arkadan izledim yolun sonuna kadar kayboluşlarını
Denize dönüp baktım onun oturduğu yerden..
Birisi fısıldar gibi oldu kulağıma
O an anladım..
Günlerden salıydı...
BİRİSİ ÖLMÜŞ
DİĞERİ HALEN NEFES ALIYORDU...
YUSUF RÜZGAR BAL... ( ölüme özlem duymak üzerine kısa bir tebbesüm..)
(
Günlerden Salıydı başlıklı yazı
yusuf rüzgar tarafından
5/28/2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
