Yetmeliyim Artık Kendi Kendime...
Bana dostluğa küfür ettiren bu dünyada karanlıklara fısıldıyorum artık.. Nasıl ki mutluluğu bulduğum o ilk anlar gibi.. Yalnızlığa bile gülümsemenin hayatıma koyduğu o ince çizgide gidip geliyorum..
Masa başında kağıt kaleme GÜLÜMSEDİĞİM o günlere dönüyorum..
Dost mu ?
Bir tek mantıklı kelime katmadı ömrüme.. Vardı belki bir kaç güzel söz ama sonu hep hüsran.. Hep değerli olmanın EvLada ile süslenmiş şekli..
Yetmeliyim artık kendi kendime..Gidene yazılan sadece öykülerde bir karakter kalsın benden hatıra.. MUTLU sonla biter bazıları
''ve gece huzurla son bulur... ''
YUSUF RÜZGAR BAL
(
Yetmeliyim Artık Kendi Kendime... başlıklı yazı
yusuf rüzgar tarafından
25.05.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
