Ben bir yazý okuduðumda akýl eleðinden geçirip,
Gönül fýrýnda piþirmeliyim,
Anlamlý ve manalý olmalý,
Okuduðumda açmalý bana binbir nurani kapý,
Boþ olmamalý ,
Söz olsun diye söylenmemeli,
Satýr dolsun diye karalanmamalý,
Özü yüreðime akmalý,
Vilgülü,noktasý yerli yerinde olmalý,
Her satýr baþý yeni heyecanlar sunmalý,
Irmak gibi akýcý olmalý,
Deniz gibi durgun görünsede ,
Her an bir fýrtýna çýkarabilecek rüzgarlara gebe olmalý,
Haz duyabilmeliyim okurken,
Bitirdiðimde hem içimde hem iliklerimde hissedebilmeliyim,
Bana yeni fikirler sunabilmeli,
Yeni kapýlar aralayabilmeli,
Üzerine þiirler bile yazabilmeliyim,
Heyecan katabilmeli,yanaklarýmý kýzartabilmeli kimi zaman,
Aþk olmalý,muhabbet olmalý,
Birini bitirince bir baþka yazý bulmalýyým,
Yaný; halleriyle beni halleyecek…
Týryaký olmalýyým.
Çok þey istediðimi biliyorum ama
Ýnsanoðlu bir hez karnýný doyurunca illelebet doyabiliyor mu?
Nasýl açlýk hissimiz her an bizimleyse
Okuma hissimizde hep bizimle olmasý lazým diyorum..
Önce Mukaddes Kitabýmýzý,
Sonra bize kaniatý okutturacak kadar okumuþ olmalýyýz diye düþünüyorum…
Okumayýnca ne hayatýn hakkýný verebiliyoruz,
Ne de okunabiliyoruz…
Kainat dükkanýndaki en güzel kitap ben olmalýyým diyerek okumalý,
Ve gönül sayfalarýmýza nurdan damlalarla,
Ýmaný bir hazla, gözyaþý mürekkebiyle
Kendimizi yazabilmeliyiz.
Okunacakmý…?
diye endiþe duymamalýyýz,
Hakikat dolu gönül kitabimizin alýcýsý çok olur,
Kendinde olmayaný merak eden,
ve sayiblenmek isteyen senin gönül kapýna kulpuna yapýþýr…
Biz ki;
“Lekad halaknel insâne fî ahseni takvîm”
Gerçekten de biz, insaný, en güzel bir sûrete sâhip olarak yarattýk.
Ýnsanoðlu bu güzelliðin bu güzelliðin zekatýný verebilmelidir,
bir tavkim gibi hep zamaný içersinde hakký, hakikati okuyabilmeliler satýrlarýmýzda.
Geçmiþ yapraklarýmýz atýlamayacak kadar kiymetli,
Gelecek yapraklarýmýz binbir heyecanla beklenmeli, diye düþünüyorum.
Gönül kitabýnýz kar gibi beyaz,gözyaþý mürekkebiniz daimi olsun…
Mevlam her satýrýnýn hesabýný yüz akýyla vermemizi nasip eylesin…
Göksemince -17 subat 2010