Online Üye
Online Ziyaretçi
Giderken topla cam kırıklarını yerden
Götür bu yağmuru bu şehirden
Reddet yalnızlığı ben burada ağlarken
Ardına bakmaksızın yol al
Sonra aşkın gerçek sevdalılarını bul
Aşk adı anılınca yanakları kızaranları bul
Birbirlerinin gözlerine bakmaya kıyamayanları bul
Git Sevgili
Bu yollar senin için
Sen gideceksin diye döküldü ağaçlardan yapraklar
Tek tek ve sessizce
Sen gideceksin diye kurudu bu göl
Yavaş ve sakince
Giderken tutma bir vefasızın elini
Giderayak öldürme tüm bedenimi
Sensizlik zaten zor geliyor bana
Bir de yük olma daha fazla kanayan yarama
Adın anıldığında tüm benliğim iflas etsede
Her seferinde devam edebilecek kadar nefes buluyorum sende
Bu sefer olur mu bilmiyorum
Sensizlikten korkar oldum
Sensiz kalmaktan korkuyorum
Korkularınla yüzleş diyor elalem
Benim en büyük korkum sendin ki
Aslında sen değil de seni kaybetmekti belki
Ne olur sevgili yaşatma bu korkuyu bana
Sensiz bırakma ...!
Öldürme birkere de olsa beni
Bırak beni sensiz kalayım
Seni unutayım unutmak kolaysa tabi
Gittiğinin ilk saati
Gözlerim ağlamaklı ama aldırmıyorum
Sensiz kaldım alışamıyorum
Hiç beklenmedik bir anda geldi ayrılığın
Ölüm gibi soğuk ve terli
Yanaklarımdan süzülen bir iki damla gözyaşı
Belki de kurumaya yüz tutmuş bir kardelen
Bir şeyler karalıyorum kalemimin son dalma mürekkebiyle
Bende anlamıyorum gözyaşlarımdan kâğıda düşen mısraları
Sende aldırma sevgili her zaman dediğim gibi
Gönlümün tek sahibi Tek beyaz atlı prensi
Sadece Sensin Bitanem...