Bazen gece yarýsý gelir gümbür gümbür; git dersin gitmez: uyku akar gözlerinden, kalem tutacak halin yoktur ki yazasýn; sabahý beklemez, gider; sancýlý sancýlý, kalan saðlar bizimdir dersin; ama nafile.
Bazen de kalabalýklarda gelir aheste aheste; dalarsýn bir an sanki, sara nöbetindesin: Sorar yanýndakiler “ne oluyor?” Yok biþey dersin: Diyemezsin ki þiir yazýyor beynim... Göðüs kafesin sýkýþýr, yalnýz kalmak istersin.

Bazen; bir bulut, bir çiçeðin edasýnda: savrulan bir yaprakta yazýlýdýr þiir: Sana, sadece kaðýda aktarmak düþer.
Þehrin; is kokusunda, gürültüsünde canlanan anýlar sancýlanýr doðum baþlamýþtýr yazmasan çatlarsýn.Bir kuþun, simsiyah rengine kapýlýrsýn ... Kuþ uçar gider; fýsýldadýðý þiir kalýr.
En iyi arkadaþtýr þiir: En iyi arkadaþ kitaptýr derler ya... Doðru, lâkin kitap tek taraflý konuþan arkadaþtýr: Hep o konuþur, sen dinlersin; ama þiir öyle mi; hayýr, þiirde; sen de konuþursun;
Kendi yazdýðýn þiirde de öyle; bir sen konuþursun bir de okuyanýn konuþtuðunu duyarsýn.
Sýr tutamayan arkadaþtýr þiir, senin içini döktürür en mahremini: Sonra da aleme duyurur.
Ýçlenir küsersin... Bu, son dersin; çok da vefalýdýr o, küsmez sana.
Altýn bir kutuya kilitleyip, anahtarýný denize attýðýn mektuplarýn akýlda kalanýdýr; þiir.
En ilkel ve en geliþmiþ iletiþim aracýdýr þiir.
En uzaktakine ve en yakýndakine; büyüttüðün sevginin, nefretin, hasretin binbir þekilde dile gelmiþ halidir þiir.

Yanýndakine, avaz avaz uzaðýndakine; fýsýltýyla atýlan çýðlýktýr, þiir.

Þiir, demlenmeli der ustalar.
Þiir, ustalarýn elinde demlenirse þiir olur.
Aceminin þiiri, demlendiðinde acýyor .

simsiyah