Hep Böyle
Ne çok beklerdim seni mevsimsiz çiçekler gibi
Pencere kenarındaki reyhanlar küserdi bana
Sokağın bittiği yerdeki köşe hiddetlenirdi
Çocuklar daha çok bağırışırdı sanki
Gelmediğin akşamın çöktüğü mahallede
İşte ben seni, hep böyle özlerdim
Annemin üzerimi örtmesi gelirdi aklıma ansızın
Çocukluğumun çalınmış pembe anılarından
Ellerimin telaşının babamın avuçlarına sığınışı
Üşürdü gece,korkardı gözyaşımın şiddetinden
Hiç bir şeyi koyamazdım senin yerine,hiç
İşte ben seni,hep böyle düşlerdim
Caddelerine ayaz yağmış kış gecelerinde
Sobada demlenen tavşan kanı çayın sıcağını
Merdivendeki ayak sesini beklerdim ardından
Karışık düşüncelerin istilası geçerdi aklımdan
Yağmalanırdı son zerrem bile ızdırabından
İşte ben seni, hep böyle beklerdim
Göğsüme çökerdi binlerce ton sensizlik
Güncel hesapları taşıyamaz olurdum
Sarardı pembe düşlerimi esmer sessizlik
Dört bir yanımdaki duvarlarda dururdun
Ben kardelen,sen güneşim olurdun
İşte ben seni, hep böyle severdim
Yasemin Göksel
(
Hep Böyle başlıklı yazı
YaseminGÖKSEL tarafından
24.07.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
