Merhaba caným annem,

Sen gideli 5 yýl, 10 ay, 11 gün geçti ve ben hala seni ilk günkünden daha çok özlüyor ve arýyorum. Yokluðunun acýsý bir çýð gibi büyüdü, iþte ben o çýðýn altýnda ezilip duruyorum her gün annem.  Bir el olsa da beni kurtarsa diye imdat çýðlýklarý atýyorum, ama sesimi kimseye duyuramýyorum. Anladým ki attýðým bu çýðlýklar benim sessiz çýðlýklarým…

Biliyor musun annem, senden sonra acým ve özlemim çok büyük olsa da, tek baþýma ayakta kalmayý baþardým. Týpký sen ve babamýn beni görmek istediðiniz gibi güçlüyüm ve kimseye muhtaç olmadan sizin hayalinize ve manevi gücünüze sarýlarak yaþýyorum.

Yaþantým buruk geçse de, mutlu olduðum zamanlar oluyor, ama yine de her zaman kanadýmýn biri kýrýk ve hiç iyileþmiyor…

Her fýrsatta seni ve babamý ziyaret ediyorum, Bayramlarda ve özel günlerde elinizi öpemesem de mezar taþýnýzý öpüp, sizmiþsiniz gibi onlara sarýlýp kokluyorum. Aynen bu Kurban bayramýnda da olduðu gibi.  Yine sizsiz bir bayram daha geçirdim. Yine boynum bükük, gözlerim yaþlý, yüreðim yanýktý. Ama yaþam devam ettiði için, sizin beni görmek istediðiniz gibi dimdik ayakta durdum. Etrafýma gülücükler saçtým, yüreðim kan aðlasa da yokluðunuza. Her zaman yaptýðým gibi yine ilk sizi ziyaret edip, sizinle bayramlaþtým. Mezar taþlarýnýzý öperek, topraklarýný okþayýp koklayarak, size dualar ettim. Hem topraðýnýzýn kokusu bana sizin kokunuzu hissettiriyor ve gözyaþlarýmla sulayarak, doya doya içime çekiyorum kokunuzu…

Gittiðin günden beri hep yalnýzým annem, hastalandýðýmda elimi tutup “ben buradayým yavrum” diyenim yok. Çoðu gece senin hayalinle haykýrarak uyanýyorum. Bazen yanýma gelip eskiden olduðu gibi elimi tutuyorsun ve her defasýnda gerçekten yanýmda olduðunu, geri geldiðini artýk hiç ayrýlmayacaðýmýzý zannediyorum. Ama gözlerimi açtýðýmda sen kayboluyorsun. Seni görmek için tekrar kapatýyorum gözlerimi, ama göremiyorum seni bir daha. Çünkü sen baþka gecelere saklayarak geliþini kayýp gidiyorsun düþlerimden.

Ne zaman darda kalsam, caným sýkýlsa, sanki bana destek olmak istiyormuþ gibi sen ve babam hemen rüyama geliyorsunuz, elimi tutup, saçýmý okþuyorsunuz ve ben rahatlýyorum. Her ne kadar hayatta olmasanýz, benim yanýmda olmasanýz da, manevi gücünüzle benim hep yanýmda olduðunuzu bilmem ve bunu hissetmek bana yaþama gücü veriyor annem.

Caným Annem, bu gün özel bir gün ailemiz için. Birincisi senin ve babamýn gözbebeði olan torununuz Sedat’ýn oðlu Arda’nýn 6. Doðum günü. Bir görseniz o kadar þirin bir çocuk ki aynen babasýna benziyor. Ýkinci si ise yine çok sevdiðiniz ve aðlamasýna hiç dayanamadýðýnýz torununuz Gamze’nin nikâh günü. Evet ya küçük Gamze’miz büyüdü ve bu gün evleniyor. Aralýk ayýnda da düðünü olacak.  Hiç sevmediðim Aralýk ayý uzun yýllar her defasýnda aðlattý bizi, ama bu yýl yüzümüzü güldürecek ve mutluluðumuza þahit olacak inþallah. Benim için de ayrýca bir özellik olsun istedim ve sana bu mektubumu yazýyorum.  

Sana diyeceklerim daha bitmedi annem, seninle konuþmak, içimi sana dökmek beni rahatlatýyor. Sanki yanýmda oturuyorsun, ben de eskiden olduðu gibi hem kar beyazý saçlarýný tarýyorum, hem de seninle dertleþiyorum…

Ýyi ki benim annem ve babam siz olmuþsunuz, benim caným, manevi gücüm sizsiniz.

Sizi sonsuza kadar sevecek olan kýzýnýz

Akkýz SAYDAM

11.11.11