BABAMIN EVİ
Senun da benum gibi dumam almış dağuna
Bakup bakup ağladum yıkılmış saçağuna
 

Bizim yörede kızların doğup büyüdükleri ev yanı babalarının evi ölene kadar babalarının evi olarak kalır.Asla kendi evleri olmaz.Sahiplenmek sadece erkek çocuklarına mahsusdur.Ama kızlar her başları sıkışınca onlara kucak açacak bir baba evinin var olduğunu bilirler.Şayet babaları hayatta ise..Ne garipdirki zaman içerisinde erkeklerin umrunda olmadığı halde,Kızların gönülleri o evin yıkılmasına eskimesine hatta o evden bir kaşığın dahı kaybolmasına asla razı olmaz.Babalarından kalan herşey kız çocukları için çok kıymetlidir.Bu maddiyatla ölçülmeyecek bir maneviyattır.
Uzun zamandan sonra Rizeye gittiğim ilk akşam ablamla haberleşerek,biraz derleyip toparladıktan sonra babamızın evinde kaldık.O gece sabaha kadar anılarla boğuştuktan sonra, sabahleyin kalemimden dökülenler bunlardı.
 

Eski sevgili gibi uzun uzun bakıştık
Yine birbirimize ne kadar çok yakıştık
 

Sokulayım yavaşça sarıp sarmala beni
Her tarafım dökülmüş onar yamala beni
 

Geçmişden günümüze gitgelleri yaşarken
Duygu sağanağından dolup dolup taşarken
 

Eski paslanmış kapı gıcırtıyla açıldı
İçeriden sımsıcak çocukluğum saçıldı
 

Uzaktan tulum sesi hemşinin havasıyla
Baktım anam mutfakta muhlama tavasıyla
 

Bir abdest ibriğiyle ah babam canım babam
Sana layık bir evlat olmak oldu tek çabam
 

Diğer çocuklarını ne sen sor ne ben deyim
Öyle karşımda durda doyarak seyredeyim
 

Yorulmuş bedenimle ruhumu da sürüdüm
Anamın odasına yavaş yavaş yürüdüm
 

Kırılmış tahtalardan neler neler gizliyor
Duvardaki resimden sanki beni izliyor
 

Güneş yakmış sarartmış perdeler dilim dilim
Benimle sohbet etti güldü eskimiş kilim
 

Gamlı bir yiğit gibi dökülmüş pare pare
Duvarların derdine bulunamamış çare
 

Rutubetli düşlerde nemli nemli sızı var
Her tarafta ablamın emeğinin izi var
 

Türlü türlü cilvesi bu yalancı hayatın
Tavan yaptığı andır şu an maneviyatın
 

Katmışken birbirine yılı ayı haftayı
Ortadan kaldırsaydım hüzün denen mevtayı
 

Fark etmedim ki vakti geçip gitti kaç saat
Bu muhteşem törende tek ben idim cemaat
 

Geçip giden günlere selam olsun diyorum
Bütün anılarımı defnettim gidiyorum
 

Durdurmamız imkansız zaman denen bu devi
Hiç unutmayacağım seni babamın evi

       Ayşe Kadıoğlu Yıldız

Ayşe Kadıoğlu Yıldız

( Babamın Evi başlıklı yazı Ayşe YILDIZ tarafından 20.09.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.