Ne zaman çocukluðumu düþünsem önce hüzünlenir, sonra yadýrgar, bir süre sonra da kanýksarým. Çocukken çok unutkandým ben. Öyle ki annem beni, kasaba kýyma almaya yollardý; çarþýya çýkana kadar neden çýktýðýmý unuturdum. Annemin kýyma almam için bana verdiði parayý cebinde bulduðumda da "vay be ne ara harçlýk almýþým?" derdim. Bunu söylesem iyi... Üzerine jest olsun, diye pastaneden bir kilo baklava alýp eve gelirdim. Artan parayý da anneme vererek göze girecek, hesabýný bilen, düþünceli, gayet ekonomik bir evlat olduðumu kanýtlayacaktým. O günden sonra epey bir süre annemin bana neden kýzdýðýný anlayamamýþtým. Þekeri mi vardý acaba?
Bu unutma vakalarý saymakla bitmez. Ben akýllarda daha çok yer eden olaylardan bahsedeyim. Üniversitenin ilk günleri çocukluðumun son günlerine denk geliyordu. "Çýkma teklifi" denen, iþlevi adýndan belli olmayan garip bir teklif türü vardýr. Hiçbir þey bilmediðinizi, dünyaya 14–20 yaþlarý arasýnda gözünüzü açtýðýnýzý var sayalým. Size  "çýkma teklifi" harici her þeyi yüklesinler. “Çýkmak” dediðimiz olayýn ne demek olduðuyla ilgili çok fazla düþünceniz olacaktýr. Aðaca çýkýlýr, komadan çýkýlýr, çileden çýkýlýr, merdivenden çýkýlýr... Daha ilerisi týrmanmaktýr. Hepsi gelir aklýnýza. Ama bu teklife konu olduðunda kadýn-erkek birlikteliði için atýlan ilk adýmý ifade eder. Bazý açýklamalar "birlikte dýþarý çýkma" diye tanýmlar. Ancak netice itibariyle dört duvar arasýnda özel vakit geçirilecektir. (Dünya barýþýný tartýþmak, ekonomik verileri analiz etmek gibi etkinlikleri de özel yapmasýný bilin caným siz de) Bunun adý ne kadar çýkmak da olsa, kimi zaman bu durumlarda olduðu gibi ilgisiz eylemleri de ifade edebiliyor.
Neyse... Konumuz bu deðil... Bana dönelim. Ne diyorduk? Üniversitenin ilk günleri... Bir sevgili yapmak gerek acilen... Herkes son derece flörte müsait... Bir kýzýn yanýna yanaþtým kantinde. "Çýkma teklifi" literatüründeki popüler cümleleri kullanarak eylemi gerçekleþtirdim. Kýz da bir-iki gün düþünmek istediðini söyledi. Unutkanlýk bu ya... Ertesi gün zaten birine teklifte bulunduðumu unutup diðer sevgili adayýna gittim. Ve bunu üçüncüsü ve dördüncüsü kovalýyor, haremim farkýnda olmadan zenginleþiyordu. Bir süre sonra benden düþünmek için zaman isteyen tüm kýzlar tek tek etrafýmda gezinmeye baþladýðýnda, kendimi okulun gözdesi, genç kýzlarýn sevgilisi, yakýþýklýnýn teki ilan etmem de kaçýnýlmaz oldu. O kadar þýmarmýþtým ki hiçbirinin yüzüne bakmýyordum. Hiç bir çaba sarf etmeden nasýl âþýk etmiþtim bu kýzlarý kendime? Bana helal olsundu. Vay beydi. Ancak bir süre sonra unutkanlýðýmýn sonucu tek tek çýkma teklifi ettiðim, ama her seferinde yeni baþlangýç heyecaný yaþadýðým kýzlar, benim kendilerini seriye koyduðumu birbirlerinden öðrenerek, benden uzaklaþmaya ve beni öcü ilan etmeye baþladýlar.
Gerçeklerle yüzleþmiþtim. Unutkanlýðýmýn sonucu olarak seriye baðladýðým tüm kýzlar 2-4 gün süre istemiþti. Ýlk bakýþta görünmüyor olabilir miydim?
Unutkanlýklarýmdan yeri geldiðinde bahsederim belki sýk sýk. Haydi bakalým...