Online Üye
Online Ziyaretçi
Ey Can!.. Bak etrafına ve kendini çocuğunun hayal dünyasında gör. Çocuğuna söz verdiğin zaman, sözünü yerine getirmenin bir mecburiyet olduğunu bilmez misin?
Anne ve baba, daima şikâyet eder, devranda. Hiç düşündün mü, canından bir parça olan çocuğunun gözünden düşmenin ilk sebebinin sözünü tutmadığından kaynaklandığını?
Ey Can!.. Sözünü yerine getirmemenin, dürüst olmakla bağdaşmadığını bilmen gerekir. Buna niçin dikkat etmeyiz? Çocukla aramızdaki bağların zayıflamasının sebeplerini araştırırken, bunu iyice düşün!...
Güveni zedeledin ve sevgiyi saygıyı ortadan kaldırdığın zaman, geride ne kalmıştır, anne-baba ve çocuk arasında?
Ey Can!.. Eğitimin ilk şartını hiçe saydıktan sonra çocuktan yana şikâyet etme hakkının olmadığını bilmen lazım. Aynadaki görüntümüzdür, çocuklarımız. Madem ideal peşinde koşturuyor ve kendimizin emsal alınmasını istiyoruz, o halde kendi kendimizi yalanlamanın, tekzip etmenin ne manası kalır? Önce çocuklarımıza dürüst birer ebeveyn olmak lazım gelmez mi?
Ey Can!...Yerine getiremeyeceğin sözü söyleme, bilmelisin ki söz imandandır, inancın bir parçasıdır. Sen, yapamayacağını “Yaparım” dediğin anda ortaya çıkan sonuca katlanmalısın. Ki bu böyledir, daima dünya sahnesinde. Kim ki sözünü yerine hangi sebepten yerine getiremezse, kuşkuyla bakar, beklentisi gerçekleşmeyen gözler, insana.
Ey Can!.. Gel, ahitleşelim ki tutamayacağımız sözleri vermeyelim, bir birimize. Yerine getirilmeyen her söz, eksi puan olarak yansıtılır, kişilik hanemize.
Ey Can!.. Yerine getiremeyeceğin sözü söyleme, yapamayacağın işi “Yapacağım” deme, gidemeyeceğin yere “Giderim” deme. Bak, aramızda söz canbazlığına soyunan kara siyasa ile ne farkımız kalır?
Ey Can!.. Hiçbir zaman büyük laf söyleme. Büyük lokma yenirken bile zorluk çekmez mi, insan?
Ey Can!..Sıkıntı da olsa rahat da olsa şükretmesini bilmediğin zaman, çağın oldukça düşer. Çaptan düşenin doğrulması zaman alır ve toplum içinde sözü itibarsız bilinir.
Ey Can!.. Hayat meşgalesinde sözünü yerine getirmeyen yalancılıkla suçlanır. Bizim her yanlışlığımız, künyemizde kara bir leke gibi duracak ve bizim kezzab olduğumuz tescillenir.
Dünyada o yalancılar guruhunun arasında yer almanın, sadece ve sadece cehennem yakıtı olmakla eş değer bir paye kazanıldığının farkında mısın?
Bizim dünyamızda insana ve erdeme öncelik vermemiz gerekirken, heva ve hevesimizin önde yürüdüğünün farkında mısın?
Ey Can!.. Kendin için istediğini, başkası için istemedikçe mutluluk Kaf Dağı’nın arkasında bir hayalden öte bir mana taşımaz.
Ey Can!..Dünyaya ibretle bakmaz mısın? Hangi kişi sözünü yerine getirmediğinde saygı görür? Başkası yalan söylediğinde kınanır. Bizde ise “Yalan söyleyen bizden değildir” prensibinin olduğunu unuttun mu? Başkasının yaptığı, kendisini bağlarken, bizim bir hatamız, ömrümüzü bedbaht eder, bizi gayya kuyusuna indirmez mi?
Kim ister ki yalan söylemenin, kimlikte soyadı olmasını?
Ey Can!.. Feryat ve figanımı boşuna zannetme.
Ey Can!... Kasem olsun ki yalan söyleyenin kalbindeki merhamet pınarı kurur.
Ey Can!.. Ölümün insanın yok oluşu olduğunu sananlar, bırak dünyada rahatça yaşasın. Onların etiği, ahlâkı, duruşu elli altmış bilmedin yetmiş senelik içindir. Bizim yaşantımız, elli altmış yetmiş sene ile sınırlı değilken, sırf onlardan geri kalmama aldatmacasına her şeyi yıkıp viran etmemeliyiz.
Ey Can!..Hasta iyi olmazsa derman sorgulanmalı. Derman çare değilse sabır gerekir. Ölüm varsa mukadderatta vardır. Onun için yalan, insanın ortaya koyduğu eserini inkârdır, başka bir şey değil.
Ey Can!.. Yalansız, riyasız, insanlığın mutluluğu için bir yaşama açılacak kapının önünde yalan dahil hiçbir kire, mülevves olan ne varsa ona tahammülümüz söz konusu değildi:. “Emir olunduğun gibi dosdoğru ol!.. “