Pencerenin camýnda debelenen sineði izliyordu Selim. Önündeki kalýn camý görmeyen, dýþarýyý gören ve dýþarýya çýkmak isteyen aciz ve zavallý sineði. Bir an kendini o sineðe benzetti. Hayat mücadelesini, hýrsýný, bir þeylere ya da bir yerlere ulaþma isteðini sineðin dýþarý çýkma isteðine benzetti. Ne kadar çok çalýþýrsa çalýþsýn ya da ne kadar çok uðraþýrsa uðraþsýn, o kalýn camý geçemeyecek ve isteklerine ulaþamayacaktý.

Umutsuzluk bir anda tüm ruhunu sardý. Bir sigara yaktý ve derin bir nefes çekti. Hayatý geldi gözünün önüne, mücadelelerle geçen acýklý ve tuhaf hayat öyküsü. Penceredeki sineði kül kültablasýyla ezip öldürdükten sonra masasýna oturdu ve düþünmeye koyuldu. Anadolu’da küçük bir köyde doðmuþtu. Babasý çiftçilikle geçinen bir adamdý. Dokuz kardeþten en küçüðüydü. Kardeþlerinden hiçbirisi okumamýþ, babasý Selim’in okumasýný istemiþti. Selim devlet parasýz yatýlý sýnavýný kazanmýþ ve kopup gitmiþti köyünden. Bir daha geriye dönmemiþti. Ýlk baþlarda sömestr tatillerinde döndüðü köyünden hep nefret etmiþti. Bir yanda lüx ve ýþýltýlý þehir hayatý, diðer yanda yoksulluk ve sefiilik içindeki köy hayatý.Tamamen silmeliydi köyü hayatýndan. Buna karar verdi. Önce ismini deðiþtirdi.Selim`in gerçek ismi Þýho idi. On sekiz yaþýna geldiðinde ilk iþi mahkemeye baþvurarak ismini deðiþtirmek olmuþtu. Ýlkokul, ortaokul ve lise yýllarýnda yeterince dalga geçilmiþti ismiyle. Doðduðu köyü, annesini, babasýný ve kardeþlerini söküp atmak istemiþti hayatýndan. Aslýnda isyaný yoksulluða ve sefilliðeydi. Selim en beðendiði padiþahýn ismiydi. Her þey istediði gibi olmuþ olsa da yine de iþler yolunda gitmiyordu iþte. Ýsmini ve soy ismini deðiþtirerek hayatýndan çýkarmak istediði geçmiþini hiç çýkaramadý hayatýndan. Bu tavrýyla her zaman ortada kalmayý tercih ettiðini geç de olsa anlamýþtý. Nerelisin sorusuna verecek bir cevabý yoktu. Utanmýþtý aslýndan ama kurtulamamýþtý. Kendisini hayatta yüksek mevkilere getirecek bir öðrenim görmüþtü. Prestijli bir þirketin genel müdürüydü. Ekonomik gelir seviyesi oldukça iyiydi. Ama tüm bunlar mutlu ve huzurlu olmasýna yetmiyordu. Lüx ve pahalý kokteyllerde þerefe kadeh kaldýrýrken kendisini köylü bir ailenin çocuðundan çok köklü ve asil bir ailenin çocuðu olarak hissetse de yalaný gerçeðin karþýsýnda duramýyordu.

Keskin bir baþ aðrýsý hissetti sigarasý bittiðinde. Sekreterinden aðrý kesici istedi, sonra karar deðiþtirerek dýþarý çýktý. Dýþarý çýkarken sekreterini bir güzel azarladý. Odasýný iyi temizletmesini, içeriye sinek girdiðini, bir baþka sinek gördüðünde kendisine hiçte iyi davranmayacaðýný söyledi. Selim dýþarý çýkarken ona rastlayan her personel önünü ilikleyip saygýda bulunuyordu. Selim’in gururunu okþuyordu bu. Aksi halde bulunanlarýn ya iþine son vermiþ ya da sürmüþtü. Tahammülsüz bir yapýsý vardý. Disiplinsizliðe ve saygýsýzlýða dayanamýyordu. Karý kurallarý tüm þirkete korku salmýþtý. Selim bu halden memnundu. Hak ettiðinden daha fazla saygý bekliyordu. Hatalarýný göremiyordu.

Þoförüne arabayý kendisine býrakmasýný emretti ve direksiyona geçti. Arabayý çok hýzlý kullanýyordu. Yine ailesini düþündüðü krizlerden birisine girmiþti. Unutmak ve unutmak istiyordu. Ama olmuyordu, baþaramýyordu. Arabanýn hýz ibresi iki yüzü gösterdiðinde yanýndan geçenleri görecek kadar bile vakti kalmamýþtý. Her þey birden bire oldu sonra. Karanlýk, hafiflik ve sonra aðýrlýk. Yanan arabanýn içinde buldu kendini uyandýðýnda. Duman içinde boðuluyordu. Ölüme yaklaþtýðý bu anda aklýnda yalnýzca doðduðu köy ve ailesi vardý. Caný yanýyordu. Piþmandý. Nefes alamýyordu. Ciðerleri acýyordu. Baðýramýyordu. Zamanla silikleþen dünya, sonsuz bir karanlýða götürdü Þiho’yu acý içinde. Selim biraz önce lüx arabayý kullanan kiþiydi. Biraz önce sekreterini azarlaryan, personelinden saygý bekleyen, pahalý takým elbise içindeki kiþi. Þiho ise yanan otomobilin içinde ölen...