Günlerin sonuydu,
Ayrılığın başlangıcı.
Dağıtmıştın bulut bulut saçlarını.
Bulutlar yağmur yüklüydü,
Gözlerim yaş…
Doymuştu göller suya,
Yaslı akşamın alaca karanlığında.
Dalgalar yorgun, serilirken kıyıya,
İsyanlardaydı yakamozlar.
Gün, çekerken som ışıklarını
Engin dağların ardına,
Durdurmuştu tüm zamanı.
Bir umuttu aradığı belki de.
Ayrılığın son demlerinde,
Doyasıya görmek için
Hüzün dolu gözlerini,
Salıvermişti en kuytu köşelere
Ölgün aydınlığını.
Birkaç damla yaş,
Buruk bir gönüldü geriye kalan.
Ve sen,
Gün batımıyla,
Tüm aşkları alarak benden,
Gitmiştin bu şehirden.

1992, Van
( Gün Batımı başlıklı yazı M. Kuvancı tarafından 14.06.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.