Sabah,mutlu uyanmýþtý ya da öyle sanýyordu Mehmet.Hayatýnda ilk kez þarkýlar mýrýldanýyor küçük kýzýný mahrum býraktýðý sevgiye doyurmak istercesine öpüyor,okþuyor ,kokluyordu.Eþini de hayli zamandýr ihmal etmiþti,yeni farkýna varýyordu.Onun da yüreðinde oluþan buðuyu çözmek istercesine bin türlü þaklabanlýk ediyordu.

Gerek küçük kýz gerek eþi bu ilgiden bir þey anlamamýþ ama memnundular.Mehmet`in bu deðiþik ruh hali belki de yitirdikleri mutluluklarý ,olmasý gerekendi.Mehmet bir baþka kiþi olmuþ,her hareketiyle sevgiye aç bu insanlarý þaþýrtmaya devam ediyordu.Eþi temkinliydi bunca sýrnaþmalara ve sevgi gösterisine... Mutfaðýn penceresinden dikkatlice bir yere bakýyordu da arada bir tebessüm ediyordu.Zaten evliliklerinin ilk iki yýlýndan sonra bu evlilik sadece çocuk anasýz babasýz kalmasýn evliliði olmuþtu.Kaç kez ayrýlmayý düþündüyse de,yüreðine aklý galebe gelmiþ yutkunmuþ oturmuþtu.

Birliktelikleri Mehmet`in iþ çýkýþý eve uðradýðý saatlerle orantýlýydý.Çoðu zamaný mutfakta geçer küçük kýzýyla sokaða bakan pencerede saatlerce gelip geçenleri seyrederlerdi.Bu sabah Mehmet`teki bu deðiþim de herzamanki iþleyiþi deðiþtirmemiþ,küçük kýz odalarda oynarken,Firdevs mutfakta kahvaltý hazýrlýðýnda... belki de sokaktaki mutlu insanlarý seyrederek özlemlerini gideriyordu.Ne zaman el ele bir çift görse istemsiz gözleri buðulanýyor, iki damla yaþ olup akýyordu yaþayamadýðý güzellikler ,gözlerinden...

Ancak zaman durmuþ gibi daha ilk saatlerinde Mehmet`in hal ve hareketleri deðiþmiþ sevgi adamý olmuþtu adeta.Firdevs temkinliydi onun bu sevgi gösterisine``Acaba baþýný bir yere mi vurdu,yoksa rüyasýna ermiþler mi girdi...``diye düþünürken Mehmet pencere önünde kýstýrdýðý sevgiye küsmüþ mahremini sýkýþtýrmýþ öpüp kokluyordu ,pervasýzca.
-Ayýp,dedi .Firdevs ``Bak gelip geçenler var.``
-Olsun,helalim deðil misin,derken pervasýzlýðýna devam ediyordu Mehmet.

Eþini ikna etmekte zorlanan Firdevs,
-Bak Memet,karþýdaki yolun kenarýndaki aðaçta ne görüyorsun.
-Ne olacak ,yaprak ve kuþlar.
-Hah iþte o kuþlarý izliyorum bir saattir.Ne gördüm biliyor musun.Mehmet iyice þaþýrmýþtý eþinin duyarsýzlýðýna dahasý göremediði þey adýna.Baþýný salladý banane dercesine.
-Ýþte farkýmýz.Sen ve ben daha biz olamadýk .Bunu da þu kuþlar söyledi.
Mehmet`in þaþkýnlýðý iyice artmýþ.``Acaba kadýným kafayý mý yedi.``diye düþünürken Firdevs devam etti.
-O kuþlar var ya ,o kuþlar.Ýnan senden ,benden güzel yaþýyor aþký.Aylardýr izliyorum,hep birlikte beraber uçuyor ,korkuyor ve konuyor bir yerlere de ama hep birlikte...