Pamuk ipliğine sevgiler bağlı,

Sevgililer günü on dört Şubat’mış!

Beyinler kapalı örümcek ağlı,

Sevginin önünü çıkar kapatmış!
 

            Selâm menfaatler uğruna olmuş,

            Sofranda doyanlar nefretle dolmuş,

            İyilik ettiğin yolunu bulmuş,

            Hayat kimisine ayaz Şubat’mış!
 

Sevgiden önemli olmuş duygular,

Aldatacak insan bulmak kaygılar,

Koltuklu makama, içten saygılar,

Sevgiden de büyük uygun ebatmış!
 

            Kıymetini hele hasta yat da gör,

            Kapıya, tavana bakıp hayal ör;

            Yapılan ihanet yüreğine kor,

            İnsan sandıkların birer nebatmış!  
 

Olmayan sevgiden söz ediyorlar,

Kıskançlık, hasetlik göz ediyorlar;

Çöller yeşermeden güz ediyorlar,

Yılda bir gün “Sevgi” demek adetmiş!
 

            Kendi elimizle dar ettik bolu,

            Dünyamız ipini koparan dolu ,

            Yürekten sevmenin yokuştur yolu,

            Sevginin tek(!) günü on dört Şubat’mış!
 

Dursunî sevdikçe eksik sevildi,

Başkası suçluyken hep o dövüldü,

Sebep sorulmadan fazla sövüldü,

Sevgi, sevgiliye daim sebatmış!

 

Dursun Yeşil –2009

 

 

( On Dört Şubat başlıklı yazı dursun-yesil tarafından 20.02.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.